بررسي غلظت سرمي کانکسين-37 و استرومليسين-1 با ميزان يا شدت گرفتگي عروق در بيماري عروق کرونر قلبي
چکیده
هدف از مطالعه حاضر، بررسي غلظت سرمي کانکسين-37 واسترومليسين–1 در بيماران عروق کرونر و ارتباط اين پارامترهاي مهم بيوشيميايي با شدت بيماري CAD مي‌باشد.
مواد و روش‌ها: در اين مطالعه 80 نفر شامل 60 نفر به عنوان گروه بيمار و 20 نفر به عنوان گروه كنترل در نظر گرفته شدند. بيماران بر اساس نتايج آنژيوگرافي به سه دسته شامل 20 نفر از گروه بيماران با گرفتگي يک رگ، 20 نفر با گرفتگي دو رگ و 20 نفر با گرفتگي سه‌رگ تقسيم شدند.
پارامترهاي ليپيدي سرم با روش استاندارد اندازه‌گيري شد. غلظت سرمي CX-37 و Stromelysin-1 در نمونه‌ها با روش الايزا (ELISA) اندازه‌گيري شد.
يافته‌ها: غلظت سرمي Connexin-37 بين گروه بيمار و گروه كنترل معني دار نبود، اما بين گروه‌هاي بيمار معني‌دار بود. همچنين غلظت سرمي Stromelysin-1 در گروه بيمار نسبت به گروه كنترل به طور معني‌داري افزايش يافته بود. مقادير سرمي کلسترول، تري‌گليسيريد، LDL در گروه بيمار در مقايسه با گروه كنترل به طور معني‌داري افزايش يافته بود، اما مقادير سرمي HDL-C در گروه بيمار کاهش معني‌داري داشت.