ارزیابی تأثیرات پیشگیرانه پنتوکسیفیلین و پرهگابالین بر دردهای نوروپاتیک حاصل از وینکریستین در موش سوری
چکیده
مقدمه: در فرآیند شکلگیری نوروپاتی ناشی از تجویز داروهای ضد سرطان، مکانیسمهای متعددی از جمله
فعال شدن سیستم استرس اکسیداتیو، افزایش فعالیت گیرندههای NMDA و گیرندههای سروتونین مطرح
شده است.
هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر پیشگیرانه پنتوکسیفیلین و پرهگابالین بر دردهای نوروپاتی ناشی
از تجویز وینکریستین در موش سوری بود.
مواد و روشکار: 18 سر موش سوری نر در محدودهی وزنی 52 الی 52 گرم به طور تصادفی در 9 گروه 9
تایی تقسیم شده و به مدت 52 روز، تحت رژیمهای درمانی قرار گرفتند.
دوزهای مختلفی از پنتوکسیفیلین و پرهگابالین سه روز قبل از تجویز وینکریستین تزریق شدند و در روز
چهارم تجویز وینکریستین ) IP ، mg/kg 8 ( به صورت تک دوز صورت گرفت. در ادامه 5 روز تزریق
داروها و 5 روز استراحت در نظر گرفته شد. روز بعدی تست هات پلیت انجام گرفت. این روند 7 روزه در
تمام گروهها 5 بار تکرار شد. در پایان روز 52 ام خونگیری از قلب حیوانات جهت انجام تستهای MDA و TAC انجام گرفت.
نتایج: نتایج حاکی از تاثیر معنیداری ) p-value<0.2 . ( از زمان واکنش به درد در تزریق دوزهای ) IP ، mg/kg
52 ( از پنتوکسیفیلین و پرهگابالین ) 0 2. 0 8.. IP ، mg/kg 2،8 ( میباشد و همچنین تأثیر معنیدار .،5.
پنتوکسیفیلین در دوزهای ( IP 8.. ، mg/kg 52 ( در کاهش سطح 0 2. 0 MDA و افزایش TAC میباشد.
همچنین تزریق دوزهای کم این دو دارو به صورت توام تاثیر بهتری نسبت به تزریق تنهای این دو دارو
داشت.
نتیجهگیری : احتمالاً بخشی از آثار پیشگیرانه پنتوکسیفیلین ناشی از مهار استرس اکسیداتیو در بدن حیوان
میباشد. در حالیکه پرهگابالین با دوزهای فوق با مکانیسمهای دیگری ) به غیر از مهار استرس اکسیداتیو (
قادر به پیشگیری از پیدایش نوروپاتی است.