مقایسه میزان بیان ژن‌های MnSOD و SOX7 در سرطان ریه در بافت توموری و مارژینال بیماران مبتلا به NSCLC

Abstract

سرطان ریه دومین سرطان شایع در جهان می‌باشد. ژن‌های دخیل در فرآیندهای مختلف سلولی مانند چرخه‌ی سلولی، آپوپتوز و مهاجرت سلولی نقش مهمی را در پروسه‌ی سرطان‌زایی در ریه ایفا می‌کنند. ژن‌های MnSod و SOX-7 دو ژن مهم هستند که نقش داشتن آن‌ها در سرطان طی مطالعات قبلی تائید شده است. در همین راستا در مطالعه حاضر، تغییر سطح بیان نسبی ژن‌های MnSod و SOX-7طی پدیده‌ی کارسینوژنز آنالیز شده و مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: طی پروسه جراحی بیماران مبتلا به سرطان ریه، مجموعه‌ای از 50 بافت توموری و بافت نرمال حاشیه‌ای متناسب جمع‌آوری شد. بعد از استخراج RNA تام، روش Real-time PCR برای اندازه‌گیری تغییرات بیان ژن‌های استفاده شد. تفاوت در سطح بیان mRNA‌ی این ژن‌ها و همچنین تغییرات بیان این ژن‌ها در پاسخ به درمان‌های رایج با آزمون‌های آماری مناسب بررسی شد. در آزمون‌های آماری 05/0>Pvalue معنی‌دار تلقی شد. یافته‌ها: سطح بیان نسبی SOX-7 در بافت های توموری نسبت به بافت های سالم حاشیه‌ای به میزان معناداری کاهش نشان داد (0018/0=Pvalue) از طرفی سطح بیان نسبی ژن MnSod در بافت های توموری نسبت به بافت سالم افزایش نشان داد (059/0=Pvalue)، ولی این افزایش بیان در نمونه‌های در بازه اطمینان تعیین شده معنی‌دار نبود. در رابطه با ارتباط تغییرات بیان ژن‌ها با ویژگی‌های کلینیکوپاتولوژیکی بیماران تنها ارتباط معنی‌دار مشاهده شده مربوط به رابطه بیان SOX-7 با درگیری لنف نود ها بود (0317/0Pvalue=). همچنین در مورد ژن MnSod هرچند که افزایش بیان این ژن در نمونه‌های توموری و مارژینال معنی‌دار نبود ولی میزان بیان این ژن با STAGE (Pvalue=0.015) و درگیری در لنف نود ها (Pvalue=0.015) دارای ارتباط بود. در واقع افزایش بیان ژن این زن دارای پروگنوز بدی برای بیماران است.