طردشدگی پرستاران در محیط کار و عوامل تعیین کننده آن در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال ۱۳۹۷-۱۳۹۶

Abstract

چکیده: زمینه و هدف: طردکردن به عنوان مصداقی از بدرفتاری در محیط کار حرفه پرستاری، می تواند کیفیت خدمات مراقبت سلامت را تحت تاثیر قرار دهد. با این حال به نظر می رسد در حرفه پرستاری مغفول واقع شده است. این مطالعه به تعیین طردشدگی پرستاران در محیط کار و عوامل تعیین کننده ی آن می پردازد.روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه 340 نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1396 بود که سابقه حداقل دوازده ماه کار بالینی داشتند و به صورت تصادفی نسبتی انتخاب شده بودند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اصلاح شده مقیاس طرد در محیط کار و پرسشنامه عوامل فردی- اجتماعی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و مدل خطی تعمیم یافته) استفاده گردید.یافته ها: نمره طردشدگی افراد شرکت کننده 63/36 ±03/9 بود و رابطه معنی داری بین طردشدگی در محیط کار با وضعیت استخدام، دانشگاه محل تحصیل، سابقه دریافت تشویق، بیماری فعلی در پرستار، احساس حسادت از سوی همکاران و احساس تبعیض از سوی محل خدمت وجود داشت.نتیجه گیری: اتخاذ رویکردهایی جهت آموزش ارتباطات بین فردی به پرستاران و بیان واضح انتظارات متقابل آنان و مدیران پرستاری می تواند به حل این مشکل کمک کند.