تعیین الگوی الکتروفیزیولوژیک وپیش‌آگهی نوروپاتی و میوپاتی در بیماران بحرانی بستری در ICU در بیمارستان امام رضا تبریز در طی 5 سال (1397-1392)

Abstract

هدف این مطالعه تعیین فراوانی CIN و CIM و برخی نوروپاتی‌های حاد و الگوی الکتروفیزیولوژیک آن‌ها و تعیین پیش‌آگهی این اختلالات در میان بیماران بستری در ICU که دچار ضعف اندام‌ها شده بودند، می‌باشد. مواد و روش‌ها: بیماران بستری در ICU که دچار پلژی هر 4 اندام و عضلات تنفسی از جمله دیافراگم شده بودند یا به‌دلیل امکان‌پذیر نشدن weaning از دستگاه ونتیلاتور بر اساس تشخیص فوق تخصص ریه نیازمند تست‌های الکترودیاگنوستیکی بودند در یک مطالعه مقطعی-تحلیلی طی 5 سال(97-92) به مرکز الکترودیاگنوزیس بیمارستان امام رضا ارجاع شدند و تست‌های کامل الکترودیاگنوریس شامل مطالعه هدایت اعصاب حسی و حرکتی و فرنیک و همچنین نیدل الکترومیوگرافی عضلات اندام‌های تحتانی و فوقانی ودیافرگم قرار گرفتند و نتایج به‌دست آمده مورد آنالیز آماری قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج 50 بیمار مورد مطالعه نشان داد که بیشترین فراوانی مربوط به CIN با تعداد 19نفر (38% ) بوده است. بیشترین علت زمینه‌ای بستری شدن بیمار بحرانی علل نارسایی تنفسی و آمبولی ریوی و سپس علل مغزی بوده است. به‌طور متوسط در بین کل بیماران ، دامنه پتانسیل عمل عصب تی‌بیال 13/1± 18/1 میلی ولت عصب سورال 97/2 ± 22/5 میکرو ولت و عصب فرنیک 2/0 ±24/0 میلی‌ولت بوده است که در بین دسته‌های مختلف اختلالات بحرانی تفاوت آماری معنی‌دار نداشته است. طول مدت بستری در بیماران ترکیبی میوپاتی/ نروپاتی به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از این مقدار در بیماران با تشخیص واریان‌های گیلن باره (029/0 p =)، بیماران میوپاتی (019/0 p =) و بیماران نروپاتی (035/0 p =) بوده است. بیشترین فیبریلاسیون در عضلات در بیماران CIN/CIM وجود داشت. بیشترین مرگ‌ومیر در میان بیماران CIN 10 نفر(43% از فوت شدگان) و سپس نوع CIN/CIM 9 نفر(39%) بوده است. بهترین ریکاوری و بیشترین پتانسیل عمل در NCS و کمترین مرگ‌ومیر در بیماران گیلن باره و واریان‌های آن بوده است.