بررسی پیامد طولانی مدت استفاده از مش های سنتتیک در درمان زنان با پرولاپس ژنیتال

Abstract

هدف از مطالعه حاضر، بررسی پیامد طولانی مدت استفاده از مش های سنتتیک در درمان پرولاپس ژنیتال و میزان عوارض درمان می باشد. روش كار: در این مطالعه مقطعی تحلیلی، 153 بیمار (میانگین سنی 61/9±66/53) مبتلا به POP که تحت درمان با مش های سنتتیک به روش جراحی واژینال قرار گرفته بودند، ارزیابی شدند. یافته های دموگرافیک، درجه POP، علائم بدو مراجعه، پیامد درمان و نیز عوارض طی پیگیری در بیماران ثبت گردید. بیماران برای مدت متوسط 33/11±89/36 ماه پیگیری شدند. نتایج: شدت POP بعد از عمل در اکثر بیماران رفع شده بود و عود پرولاپس در 5 مورد (3/3%) روی داد. قبل از عمل، شایعترین علائم بیماران تکرر ادراری و سپس بی اختیاری ادراری استرسی و فوریتی و فوریت ادراری بود. پیامد های subjective شامل درد واژینال (7/13%)، دیسپارونی (2/9%)، بی اختیاری ادراری فوریتی (1/11%) و احساس فشار (5/8%)، و پیامد های objective شامل mesh exposure (9/3%) و عفونت (3/1%) بود. در مقایسه نتایج بعد از عمل با قبل از عمل، بهبودی بارزی در دیسپارونی (001/0p<)، درد واژینال (001/0p<) و بی اختیاری ادراری فوریتی (001/0p<) روی داد. بی اختیاری استرسی نیز به دنبال درمان بطور کامل بهبود یافته بود. 2/88% بیماران، رضایت در حد خوب تا عالی از درمان داشتند.