بررسی تاثیرعوامل اجتماعی و اقتصادی بر نگرش بیماران دیابتی نسبت به رفتارهای خودمراقبتی

Abstract

چکیده فارسی مقدمه و هدف: بیماری های مزمن بیماری های طولانی مدتی هستند که به ندرت به طور کامل درمان می شوند. از شایع ترین بیماری های مزمن می توان دیابت را نام برد که خودمراقبتی سهم بسیار بالایی در کاهش عوارض ناشی از آن دارد. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیرعوامل اجتماعی و اقتصادی بر نگرش بیماران دیابتی نسبت به رفتارهای خودمراقبتی انجام می¬گیرد. روش پژوهش: مطالعه ی حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال 1398 انجام شده است. حجم نمونه 170 بیمار دیابتی مراجعه کننده به کلینیک های دانشگاه علوم پزشکی تبریز بودند. ابزار گردآوری، پرسشنامه ی دو قسمتی بود که پرسشگر از طریق مصاحبه با بیماران تکمیل کرده است. تحلیل داده ها از طریق نرم افزار SPSS و آزمون هایT-test ANOVA, و ضریب همبستگی پیرسون انجام گرفت. یافته‌ها: نتایح نشان داد که اکثریت افراد مورد مطالعه دارای نگرش مثبت نسبت به رفتارهای خودمراقبتی بیماری دیابت نوع دو هستند و بین متغیر‌های اجتماعی یعنی عضویت افراد درگروه‌های مجازی و حقیقی (P=0.00)، تحصیلات(P=0.00) و حمایت اعضای خانواده (P=0.00) و متغیرهای اقتصادی یعنی سطح درآمد خانوار (p=0.01) و نگرش نسبت به رفتارهای خودمراقبتی در زمینه دیابت نوع دو همبستگی و اختلاف معناداری وجود دارد، در حالی که اختلاف معناداری نسبت به متغیرهای پوشش بیمه (p=0.46) و محل سکونت افراد (p=0.12) وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به همبستگی که بین برخی متغیرهای اجتماعی و اقتصادی و نگرش افراد نسبت به خودمراقبتی بیماران دیابتی وجود دارد و همچنین تاثیر نگرش در انجام دادن رفتارهای خودمراقبتی و نتایج مفید این رفتارها در کنترل بیماری، باید روش های صحیحی در جهت کنترل این متغیرها چه از طریق مادی و چه از طریق معنوی اتخاذ گردد، از جمله روشهای پیشنهادی پژوهشگر برگزاری کلاسهای آموزشی مکرر برای این افراد، ارائه ی پمفلت های مناسب، اختصاص محیط ها و فضاهای سبز مناسب برای بیماران دیابتی، ایجاد گروه های مجازی مناسب و سرگرم کننده، شناسایی بیماران دیابتی نوع دو که از حمایت خانوادگی و یا درآمد کافی برخوردار نیستند و ایجاد فضاهای گروهی برای این افراد.