بررسی صلاحیت بالینی و میزان بکارگیری مهارت های مرتبط با آن در میان پرستاران جدید شاغل در اورژانس بیمارستان های آموزشی درمانی تبریز

Abstract

چکیده: مقدمه: صلاحیت بالینی پرستاری یکی از عوامل تاثیرگذار بر ایمنی بیمار و کیفیت مراقبت محسوب می شود. به منظور ارایه مراقبت ایمن، حفاظت جامعه و نیز حفظ اعتبار پرستاران، باید صلاحیت آنان مورد ارزیابی قرار گیرد. سازمان جهانی بهداشت نیز اهمیت اطمینان از سطوح صلاحیت بالینی پرستاران برای ارایه مراقبت پرستاری با کیفیت بالا را مورد تاکید قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین صلاحیت بالینی و میزان بکارگیری مهارت های مرتبط با آن در میان پرستاران جدید شاغل در اورژانس بیمارستان های آموزشی درمانی تبریز انجام شد. مواد و روشها: یک رویکرد کمی با استفاده از طرح همبستگی توصیفی- تحلیلی بکار گرفته شد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه صلاحیت عمومی پرستاران تحت عنوان Competency Inventory for Registered Nurse (CIRN) و به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. CIRN دارای 55 آیتم صلاحیت با هفت حیطه شامل مراقبت بالینی، رهبری، روابط بین فردی، عملکرد قانونی/اخلاقی و تمایل به پژوهش/تفکر انتقادی می باشد. دامنه نمرات 220-0 می باشد. از 115 پرستار جدید با تجربه کاری مساوی یا کمتر از سه سال در بخش اورژانس نه مراکز آموزشی درمانی شهر تبریز از اسفند ماه سال 1397 تا اردیبهشت ماه سال 1398 جهت شرکت در مطالعه دعوت بعمل آمد. میزان پاسخگویی 95.38 درصد بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و نرم افزار SPSS نسخه 24 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: دامنه نمرات CIRN 218-70 با میانگین صلاحیت (SD=32.9)7.155 بود که نشانگر سطح صلاحیت متوسط می باشد. پرستاران جدید اورژانس خود را در حیطه عملکرد اخلاقی/قانونی در حد بالایی ارزیابی کردند. کمترین سطح صلاحیت به حیطه های آموزش/مربیگری و تمایل به پژوهش و تفکر انتقادی مربوط بود. سطح کلی فراوانی استفاده از صلاحیت در حد بالا گزارش شد. بین صلاحیت بالینی و متغیرهای فراوانی استفاده از صلاحیت، متاهل بودن، سابقه کلی کار پرستاری، داشتن پروانه صلاحیت حرفه ای و شرکت در دوره های آموزشی مهارتهای ارتباطی ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد. نتیجه گیری: ارتقاء صلاحیت بالینی پرستاران جدید اورژانس به ویژه در حیطه های آموزش/مربیگری و تمایل به پژوهش و تفکر انتقادی ضرورت دارد.