اثر دوزهاي متناوب و کم رميفنتانيل روي درد حاد بعد از عمل جراحي روي شانه در مرحله ريکاوري
Abstract
مطالعات کمي به مقايسه اثرات تجويز رميفنتانيل بعد از عمل در درمان درد بعد از عمل بيماران پرداختهاند. با توجه به شيوع درد بعد از عمل حاد در جراحيهاي شانه، بر آن شديم تا با مزايا و معايب رميفنتانيل بعد از عمل را در مقايسه با روش بيدردي روتين در بخش ريکاوري، بررسي نماييم.
مواد و روشها:
در اين مطالعه، ۴۰ بيمار عمل جراحي شانه، به صورت تصادفي در دو گروه قرار گرفتند. به دنبال اتمام عمل و ورود به بخش ريکاوري، پس از اندازهگيري شدت درد در ريکاوري، در گروه اول بيدردي روتين با مورفين و در گروه دوم با استفاده از محلول رقيق شده رميفنتانيل حاوي ۱۰ ميکروگرم در هر ميليليتر با سرعت ۱ ميليليتر هر ۲۰ ثانيه القا شد. علاوه بر اندازهگيري شدت درد هر ۵ دقيقه يک بار، زمان شروع بيدرد، مدت بيدردي و عوارض جانبي ثبت گرديد.
نتايج:
بيماران دو گروه از نظر معيارهاي دموگرافيک تفاوت معنيداري با يکديگر نداشتند. فاصلهي زماني شروع بيدردي نيز در بيماران تحت درمان با رميفنتانيل کمتر بود (P<0.0001). شدت درد در بيماران تحت درمان با رميفنتانيل در دقايق پنجم، دهم، بيستم، بيست و پنجم و سي ام به طور معنيداري کمتر بود، همچنين، روند تغييرات شدت درد بيماران نيز در گروه رميفنتانيل به طور معنيداري کاهش مييافت (P<0.0001). در بررسي عوارض جانبي، شيوع تهوع به طور معنيداري در گروه مورفين بالاتر بود (P:0.10).