تعیین میزان متیلاسیون و اندازه¬گیری سطح بیان ژنهای VDR و TNFα در بیماران مبتلا به بهجت

Abstract

بهجت یک بیماری مزمن التهابی خود ایمنی عود شونده با اتیولوژی ناشناخته است، که زخم‌های دهانی راجعه، التهاب چشمی، زخم‌های واژینال و ضایعات پوستی از علائم مشخصه آن است. فاکتورهای محیطی و ژنتیکی در پاتوژنز بیماری ممکن است نقش داشته باشند. سایتوکاین ,TNFα به عنوان عامل پیش التهابی پاسخ اولیه ایمونولوژیک در شرایط حاد التهاب ایجاد می کند که نقش بسیار مهمی در تنظیم سیستم ایمنی و واکنش¬های التهابی راجعه در بیماری بهجت دارد. ژن TNFα در ناحیه کلاس III کمپلکس HLA هم¬جوار با HLA-B کد می-شود و بیشتر مطالعات نشان داده¬اند که مقدار نسبی تولید این سایتوکاین ممکن است در تعیین آغاز و پیشرفت بیماری و پیامدهای پس¬از¬آن اهمیت داشته باشد. بر اساس مطالعات ژنتیکی انجام‌گرفته پلی¬مورفیسم های ناحیه پروموتری این ژن با بیماری بهجت ارتباط دارند. به همین خاطر به‌عنوان یک ژن کاندید دخیل در پاتوژنز بیماری بهجت انتخاب‌شده است. گیرنده داخل سلولی VDR، یک فاکتور رونویسی از خانواده گیرنده¬های هسته¬ای متصل شونده به DNA است که مسیر پیام¬رسانی شکل فعال ویتامین D را در داخل سلول فراهم می¬کند. ویتامینD به همراه لیگاندش دارای خواص بسیار قوی ضدالتهاب و تعدیل¬کننده ایمنی است که از طریق ارتباط با مسیرهای پیام¬رسانی داخل سلولی پاسخ¬های التهابی را تنظیم و تعدیل می‌کند. مکانیسم عمل و کمبود ویتامین D با دامنه وسیعی از بیماری¬ها ازجمله بیماری‌های اتوایمیون ارتباط دارد. بر اساس مطالعاتی که تاکنون انجام‌گرفته ارتباط مهم بین ویتامین D و بیماری بهجت وجود دارد. همچنین سطح پایین ویتامین D در افراد مبتلا به بیماری بهجت گزارش‌شده است. هدف از این مطالعه تعیین میزان متیلاسیون ناحیه پرموتری ژن¬های VDR و TNFα و نهایتاً بیان آن‌ها در افراد مبتلابه بیماری بهجت بود. مواد و روش کار: این مطالعه مقطعی بر روی 48 نفر بیمار و 60 نفر افراد غیر بیمار انجام شد. به دنبال اخذ نمونه و استخراج DNA و RNA از تمامی نمونه¬ها طبق پروتکل، میزان متیلاسیون پرموتر ژن¬ها¬ی VDR و TNFα توسط تکنیک MeDIP-qPCR و میزان بیان این ژن¬ها توسط روش Real-time PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: میزان متیلاسیون ژن VDR در گروه بیمار نسبت به گروه سالم از¬نظر آماری معنی¬دار نبود (p > 0.05). میزان بیان ژن VDR در گروه بیمار نسبت به گروه سالم کمتر بود که این اختلاف از¬نظر آماری معنی¬دار بود (0.013 P=). میزان متیلاسیون ژن TNFα در گروه بیمار نسبت به گروه سالم کمتر بود که این اختلاف از¬نظر آماری معنی¬دار بود(p = 0.00). بیان ژن TNFα در گروه بیمار نسبت به گروه سالم بیشتر بود که این اختلاف از¬نظر آماری معنی¬دار بود (0.001 P=). بحث و نتیجه¬گیری: با توجه به نتایج مربوط به میزان بیان و متیلاسیون ژن¬های VDR و TNFα در این مطالعه، احتمالاً مکانیسم¬ متیلاسیون به‌تنهایی نمی‌تواند بیان ژن¬ها را تنظیم نماید. برای نشان دادن نقش متیلاسیون DNA در ارتباط با این بیماری مطالعات بیشتری موردنیاز است.