بررسی تاثیر کلسیم هیدروکساید نانوپارتیکل بر القای مینرالیزاسیون در سلول های بنیادی پالپ دندان انسان
چکیده
القای تمایز استئوژنیک/ ادنتوژنیک سلول‌های بنیادی پالپ و در نتیجه بیومینرالیزاسیون یکی از اهداف پروسه‌های درمانی رژنراتیو در زمینه اندودونتیکس می‌باشد. در مطالعات اخیرخواص مکانیکی بهتری برای کلسیم هیدروکساید نانوپارتیکل نسبت به کلسیم هیدروکساید معمول، یافت شده است. هدف ما در این مطالعه آزمایشگاهی ارزیابی اثر کلسیم هیدروکساید نانوپارتیکل بر القای بیومینرالیزاسیون در سلول‌های بنیادی پالپ دندان انسان درمقایسه با کلسیم هیدروکساید معمول می باشد.
مواد و روش‌ها: بعد از سنتز نانوذرات کلسیم هیدروکساید در لابراتوار نانوتکنولوژی، مورفولوژی و خصوصیات سطحی این ذرات توسطSEM بررسی شد. درصد زنده مانی سلول‌های بنیادی مزانشیمال توسط تست 3-(4,5-dimethylthiazolyl-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide، بعد از 7، 14 و 21 روز کشت سلول‌های بنیادی در مجاورت کلسیم هیدروکساید معمول و نانوپارتیکل ارزیابی شد. همچنین پس از قرارگیری سلول های بنیادی مزانشیمال در معرض غلظت منتخب از هر دو ماده (µg/ml 25/0 (، با اندازه‌گیری فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز و بررسی رنگ آمیزی آلیزارین رد، میزان پتانسیل ادونتوژنیک مواد بررسی شد. جهت مقایسه میزان القای مینرالیزاسیون در گروه های مورد مطالعه از آنالیز واریانس یکطرفه (one way ANOVA) به همراه Tukey post hoc استفاده و سطح معنی داری 05/0p < در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: در هر سه دوره زمانی 7، 14 و 21 روز، درصد زنده مانی سلولی، در گروه های مورد مطالعه، بالاتر از گروه کنترل بوده است (05/0p < ). میزان آنزیم آلکالین فسفاتاز طی مدت 7 و 14 روز بعد از قرارگیری سلول های بنیادی مزانشیمال درمعرض مواد مورد مطالعه تغییرات معنی داری نداشته است (05/0p > )، ولی میزان این آنزیم طی مدت 21 روزه، در هر دو گروه ماده، نسبت به گروه کنترل و در گروه کلسیم هیدروکساید نانوپارتیکل نسبت به گروه کلسیم هیدروکساید معمول افزایش معناداری داشته است ( 001/0 p <). رنگ آمیزی آلیزارین رد نیز نشان دهنده تاثیر مثبت هر دو گروه بر مینرالیزاسیون سلول ها در مقایسه با گروه کنترل و تاثیر بیشتر گروه نانوکلسیم هیدروکساید نسبت به کلسیم هیدروکساید معمول، بعد از دوره 21 روزه بوده است.
نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت های مطالعه حاضر، نانوذرات کلسیم هیدروکساید باعث افزایش فعالیت آلکالین فسفاتاز و رنگ پذیری آلیزارین رد در سلول‌های بنیادی مزانشیمال انسان شده و در نتیجه می تواند به عنوان ماده بیولوژیکی مناسب جهت تمایز استئوژنیک-ادونتوژنیک در شرایط آزمایشگاهی به کار برود.