بررسي تأثير خاطره گويي بر کيفيت زندگي سالمندان ساکن در سراي سالمندان استان ايلام در سال 1396

Abstract

مقدمه: خاطرهگويي باعث افزايش توجه افراد سالمند به خودشان ميشود و آنها را در کنار آمدن با بحرانها و فقدانهاي دوره سالمندي کمک ميکند. هدف از پژوهش حاضر تعيين اثر خاطره گويي بر ميزان کيفيت زندگي سالمندان است. روش کار: روش پژوهش حاضر نيمه تجربي و از نوع پيش آزمون و پس آزمون است جامعه آماري شامل کليه سالمندان (11سال و بالاتر) مقيم و ساکن در سراي سالمندان استان ايلام (شهرستانهاي ايلام و ايوان) اعم از زن و مرد بودند. تعداد 11نفر با شيوه نمونهگيري تمام شماري انتخاب شد. شرايط ورود به مطالعه کسب نمره لازم براساس آزمون کوتاه وضعيت ذهني؛ داشتن 11سال و بالاتر؛ تمايل به شرکت در مطالعه واقامت در آسايشگاه بود. سطح کيفيت زندگي با استفاده از پرسشنامه کيفيت زندگي SF36در هشت زير مقياس ارزيابي و مورد سنجش قرار گرفت. مداخله در هشت جلسه (يک تا يک و نيم ساعت) اجرا شد در اين جلسات سالمندان به بيان خاطرات خود از قبيل خاطرات شيرين و تلخ در دورههاي مختلف زندگي ميپرداختند و سپس سطح کيفيت زندگي شرکت کنندگان تا آخر دوره مداخله براساس پرسشنامه ها مجدداً مورد ارزيابي و اندازهگيري قرار گرفت واز آزمون تي زوجي جهت مقايسه داده ها استفاده شد نتايج : يافتههاي مطالعه نشان داد بين نمرات قبل و بعد از مداخله در بيشتر زير مقياسهاي کيفيت زندگي (عملکرد جسمي؛ محدوديت عملکرد جسمي؛ محدوديت عملکرد رواني؛ بهزيستي هيجاني؛ عملکرد اجتماعي و سلامت عمومي) تفاوت معني داري وجود داشت. ()p> 1/152 نتیجه گیری: خاطره گويي بر بهبود کيفيت زندگي سالمندان مقيم آسايشگاه سالمندان موثر است لذا ميتوان از اين تکنيک ساده؛ قابل اجرا و کم هزينه در جامعه سالمندان استفاده کرد.