مقایسه تاثیر تمرینات ثبات دهنده سگمنتال کمری و تمرینات عمومی کمری بر شاخص های رادیولوژیک و یافته های بالینی بیماران مبتلا به اسپوندیلولیستزیس درجه یک
چکیده
مقدمه و هدف: سرخوردگی یک مهره روی مهره دیگر را اسپوندیلولیستزیس می¬گویند. سرخوردگی ممکن است در جهت قدام، خلف یا طرفی باشد؛ اما معمولا واژه اسپوندیلولیستزیس برای سرخوردگی به سمت قدام استفاده می شود. کارآزمایی های بالینی محدودی تاثیر پروتکل های مختلف فیزیوتراپی را بر بیماران مبتلا به اسپوندیلولیستزیس کمر بررسی کرده اند. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر تمرینات ثبات دهنده سگمنتال و عمومی
کمری بر شاخص های رادیولوژیک و یافته های بالینی بیماران مبتلا به اسپوندیلولیستزیس درجه یک بود.
روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی یک سوکور با طراحی آزمون-پس آزمون و گروه های موازی می باشد. بیماران مبتلا به اسپوندیلولیستزیس درجه یک سگمان L4-L5 کمر، به صورت تصادفی، در گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. متغیرهای درد، ناتوانی عملکردی، ترس ازحرکت، حرکت انتقالی، حرکت زاویه ای و درصد سرخوردگی سگمان پاتولوژیک مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها: 120 نفر به این مطالعه فراخوانده شدند که در نهایت 26 نفردوره درمان را به پایان رساندند.در مقايسه درون گروهي در گروه تجربي، در گروه تجربي در متغيرهاي درد، ناتواني عملكردي، ترس از حركت، حركت انتقالي و حركت زاويه اي تفاوت معني دار آماري مشاهده شد؛ اما درصد سرخوردگي تفاوت معني دار نشان نداد.در گروه كنترل، متغيرهاي درد و ناتواني عملكردي تفاوت معني دار آماري نشان دادند؛ در حاليكه در ساير متغيرها تفاوت معني دار مشاهده نشد.در مقايسه بين گروهي، جز متغير ترس از حركت، در ساير متغيرها تفاوت معني دار آماري مشاهده نشد.
نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد تمرین درمانی تاثیر قابل توجهی در بهبود درد و ناتوانی عملکردی بیماران مبتلا به اسپوندیلولیستزیس درجه یک دارد. تمرینات ثبات دهنده سگمنتال در زمینه بهبودی در باورهای ترس از حرکت بیماران و حرکات بین مهره ای بهتر از تمرینات عمومی می باشد. بنابراین پیشنهاد می شود در درمان بیماران مبتلا به اسپوندیلولیستزیس درجه یک از تمرینات ثبات دهنده به عنوان یک روش موثر و ایمن با نتایج قابل قبول استفاده شود.