بررسی الگوی مصرف وDUE داروی سورفاکتانت در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بیمارستان الزهرای تبریز

Abstract

Respiratory Distress Syndrome (RDS) نوعی نقص تکامل ریوی است که معمولا به دنبال زایمان زودرس دیده می شود و به علت کمبود ‌سورفاکتانت به وجود می‎آید. مصرف سورفاکتانت می تواند همراه با عوارضی باشد. لذا دانستن الگوی تجویز و مغایرت ها با گایدلاین های درمانی می تواند در تجویز داروی مناسب با دوز و مدت زمان استاندارد کمک کننده باشد. هدف: بررسی الگوی مصرف و تجویز داروی سورفاکتانت در نوزادان نارس بستری در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بیمارستان الزهرای تبریز و انطباق آن باEuropean Consensus Guideline on the Management of Respiratory Distress Syndrome 2016 روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی بوده و بر روی نوزادان نارس بستری در بخش Neonatal Intensive Care Unit بیمارستان الزهرای تبریز که داروی سورفاکتانت دریافت کردند، در بازه‌ی زمانی مرداد تا اسفند سال 96 انجام شد. گردآوری اطلاعات با استفاده از پرونده‌های بالینی بیماران صورت گرفت و اطلاعات به دست آمده بر اساس European Consensus Guideline ارزیابی شد. داده‌ها با استفاده از نسخه 24 نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج : طی 8 ماه 252 نوزاد که در بخش NICU بستری بودند و داروی سورفاکتانت دریافت کردند، مورد ارزیابی قرارگرفتند6/80 % نوزادان به روش سزارین متولد شدند. بیشترین سورفاکتانت استفاده شده curosurfبود که در 1/82 % از موارد مورد استفاده قرار گرفت. نتیجه‌گیری: یکی از راهکارهای کاهش RDS پیشگیری از تولد نوزادان نارس می‌باشد. همچنین بهره‌گیری از antenatal corticosteroid در مادرانی که در معرض خطر زایمان زودرس قرار دارند می‌تواند باعث کاهش خطر بروز RDS در نوزادان شود. استفاده از روش‌های کمک تنفسی نیز باعث کاهش مصرف سورفاکتانت می‌شود. با توجه به الگوی مصرف داروی سورفاکتانت مطابقت تجویز این دارو بر اساس European Consensus Guideline از نظر تجویز دوز 79% و از نظر زمان تجویز 82% بوده و نظارت خوبی از طرف بخش مراقبت‌های دارویی بیمارستان الزهرا صورت می‌گیرد.