مقايسه تأثیر تمرينات تکليف محور با تمرينات مرسوم فيزيوتراپی بر تعادل بيماران همی پلژی ثانويه به سکته مغزی

Abstract

مقدمه: يکی از رايج ترين ناتوانايی ها ناشی از سکته مغزی، اختلال در تعادل است؛ بنابراين بهبود تعادل جهت انجام فعاليت های روزانه از طريق درمان های توانبخشی امری ضروری است. تمرينات تکليف محور يک رويکرد درمانی مؤثر در بهبود تعادل، حرکت و هماهنگی می باشد. هدف: هدف تحقيق حاضر بررسی تأثیر تمرينات تکليف محور بر بهبود تعادل افراد همی پلژی ثانويه به سکته مغزی بود. روش کار و مواد: در این کارآزمایی بالینی 20 فرد مبتلا به همی پلژی ثانويه به سکته مغزی بطور تصادفی به دو گروه تکليف محور (n = 10) و فيزيوتراپی مرسوم (n = 10) تقسيم شدند. به ترتيب گروه آزمايش 4 هفته تمرينات تکليف محور و گروه کنترل 4 هفته تمرينات مرسوم فيزيوتراپی را دريافت کردند. هر گروه 3 بار در هفته به مدت 4 هفته (12 جلسه) مداخله درمانی دريافت کردند. افراد قبل و بعد از مداخله درمانی ارزيابی شدند. اندازه گيری کلينيکی شامل مقياس تعادلی برگ و اندازه گيری آزمايشگاهی شامل نحوه توزيع فشار در پا بود. يافته ها: بهبودی قابل توجهی در مقياس تعـادلی برگ بعد از درمان در هر دوگروه مشاهده شد (05/0 ≥ P). توزيع فشار در پا در هيچ کدام از گروه ها بعد از درمان معنادار نشد (05/0 ≤ P). برخلاف توزيع فشار در پا، مقياس تعادلی برگ بطور قابل توجهی بعد از درمان در گروه آزمايش در مقايسه با گروه کنترل بهبود يافت (P ≤ 0.05). نتيجه گيری: تمرينات تکليف محور ممکن است باعث بهبود تعادل در افراد همی پلژی ثانويه به سکته مغزی شود. بنابراين تمرينات تکليف محور مي تواند به عنوان روش درمانی مؤثر در افراد همی پلژی ثانويه به سکته مغزی استفاده گردد.