بررسی استقامت عضلات گردن و تنه در افراد با و بدون وضعیت سر رو به جلو
چکیده
مقدمه: راستای نامناسب سر و گردن با تغییر در راستای سایر سگمانهای ستون فقرات می تواند بر عملکرد گروههای عضلانی گردن، تنه و کمر موثر باشد.
هدف: هدف از این مطالعه، مقایسه استقامت عضلات گردن و تنه در افراد با وضعیت سر رو به جلو با افراد سالم بدون سر رو به جلو بود.
روش بررسی: در این مطالعه موردی شاهدی تعداد 67 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز شامل 40 مرد (میانگین سن 5/1±23سال، میانگین قد 6±16/173 سانتی متر و میانگین وزن 69/8±13/69 کیلو گرم) و تعداد 27 زن (با میانگین سن 51/3±29/23 سال، میانگین قد 29/5±60/162 سانتی متر و میانگین وزن 04/7±45/59 کیلوگرم) بصورت تصادفی وارد مطالعه شدند. زاویه کرانیوورتبرال از طریق فتوگرافی، استقامت عضلات فلکسور و اکستانسور عمقی گردن و استقامت عضله عرضی شکم، فلکسورها، اکستانسورها و فلکسورهای جانبی تنه ارزیابی شد. افراد از نظر زاویه سر و گردن در دو گروه با وضعیت سر رو به جلو و بدون وضعیت سر رو به جلو قرار گرفتند.
یافته ها: بر اساس یافته های این پژوهش، تاثیر متقابل وجود پاسچر سر رو به جلو و جنسیت در متغیر استقامت عضلات اکستانسور تنه از طریق آزمون بالا آوردن همزمان هر دو اندام تحتانی در وضعیت دمر معنادار بود. به این معنا که استقامت این گروه عضلانی در مردان با پاسچر سر رو به جلو کمتر بود ولی در زنان تفاوتی مشاهده نشد. اثر پاسچر سر رو به جلو در آزمون عضلات فلکسور کلی تنه ( قرار گرفتن در وضعیت 50 درجه فلکسیون تنه) هم معنادار شد.
نتیجه گیری: جنسیت یک عامل تاثیر گذار در اثرات وضعیت سر رو به جلو بر استقامت عضلات تنه است. در بررسی عوارض ناشی از این پاسچر، توصیه میشود به سایر سگمانهای ستون فقرات نیز توجه شود.