بررسی تاثیر نوع اتصال ایمپلنت _ اباتمنت در شل شدن پیچ اباتمنتtwo piece در یک سیستم ایمپلنت دندانی: به روش تحلیل اجزا محدود(FEM)

Abstract

شایعترین مشکل گزارش شده در ایمپلنتها شل شدن پیچ اباتمنت می باشد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر نوع اتصال در شل شدن پیچ به روش Finite Element Method می باشد. مواد و روش ها: برای مدلسازی از سیستم Periosave و انواع اتصال ایمپلنت/اباتمنت استفاده شد. بعد از اندازه گیری فایل های سیستم CAD توسط نرم افزار CATIA مدلسازی شدند و به نرم¬افزار تحلیل ANSYS منتقل شده و مدل بارگذاری شد. نتایج: در 0.1 ثانیه نیروی 100 نیوتنی اعمال و در 0.42 ثانیه هیچ نیرویی اعمال نگردید . تغییر شکل سر پیچ در 0.1 ثانیه در مورس تیپر8 و اکتاگون 3.8 و در 0.42 ثانیه در مورس تیپر mµ 7.6 و اکتاگون mµ 2.8 بود. در 0.1 ثانیه جابجایی سطح داخلی اباتمنت در اکتاگون mµ 10.7 و در مورس تیپرmµ 8.4 بود. در زمان 0.42 در مورس تیپر 5.7 mµ و اکتاگون 5.6 mµ بود. جابجایی مجموعه ی سوپراستراکچر و اباتمنت از سر پیچ در زمان 0.1 ثانیه مورس تیپر mµ 9 و اکتاگون mµ 7 و در 0.42 ثانیه مورس تیپر mµ 7 و اکتاگون mµ 6 بود. در بازه های زمانی 0 تا 0.1 ثانیه و 0.6 تا 0.8 ثانیه کانکشن اکتاگون در ماکزیمم جابجایی سر پیچ و قسمت داخلی اباتمنت، جدا شد اما مورس تیپر جدایی ای را نشان نداد. در بازه های زمانی فوق در مینیمم جابجایی سر پیچ و قسمت داخلی اباتمنت نتایج مشابه ماکزیمم بود. نتیجه گیری: مورس هگز نسبت به اکتاگون بدلیل عدم جدایی سر پیچ با سطح داخلی اباتمنت احتمال بازشدن پیچ کمتری دارد.