درک پرستاران از پتانسیل های فردی و سازمانی در پرستاری مبتنی بر شواهد، بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تبریز- 1389

Abstract

چکیده: مقدمه: آگاهی، نگرش و مهارت پرستاران در زمینه مراقبت های پرستاری مبتنی بر شواهد از جمله پتانسیل ها فردی مهم در اجرایی نمودن این نوع از مراقبت ها می باشد. در کشور ایران اطلاعاتی که نشان دهنده برخورداری پرستاران از این پتانسیل های فردی و همچنین پتانسیلهای سازمانی باشد موجود نمی باشد. بنابراین، هدف این مطالعه تعیین درک پرستاران از پتانسیل های فردی و سازمانی در پرستاری مبتنی بر شواهد می باشد. مواد و روشها: این مطالعه دارای طرح توصیفی می باشد. در این مطالعه تمامی پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز 600)پرستار) شرکت نمودند. جهت جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های آگاهی در زمینه مراقبت های مبتنی بر شواهد، مقیاس نگرش عملکرد مبتنی بر شواهد و توسعه یک پرسشنامه عملکرد مبتنی بر شواهد و پرسشنامه پتانسیلهای سازمانی در زمینه مراقبت های مبتنی بر شواهد برای پرستاران استفاده شد. این پرسشنامه پس از ترجمه دقیق و تعیین روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS و توسط روشهای آمار توصیفی انجام شد. نتایج: بیشتر پرستاران زن 87)درصد)، دارای مدرک کارشناسی 97/5)درصد)، دارای وضعیت استخدام پیمانی 47/8)درصد) و دارای پست سازمانی پرستار بالینی 84/3)درصد) بودند. میانگین سن این پرستاران 34/7 سال و میانگین سابقه کاری آنها 10/5 سال بود. مشخص شد که آگاهی 274 پرستار 45/7)درصد) در سطح متوسط، نگرش 394 پرستار 65/7)درصد) در سطح متوسط و مهارت 411 پرستار 68/5)درصد) در سطح متوسط بود و بیشتر پرستاران 81)درصد) اعتقاد داشتند که پتانسیل های سازمانی در زمینه پرستاری مبتنی بر شواهد در حد ضعیف است. نتیجه گیری: سطح مناسب نگرش پرستاران می تواند یک پتانسیل مناسب در ارتقاء مراقبت های پرستاری مبتنی بر شواهد در بین پرستاران ایرانی باشد. توجه بیشتر به ارتقاء آگاهی و مهارت پرستاران در زمینه مراقبت های پرستاری مبتنی بر شواهد ضروری به نظر می رسد.