بررسی کیفیت زندگی و ابعاد آن در بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال1386
چکیده
چکیده: مقدمه و هدف: دیابت یک بیماری مزمن محسوب می شود و یکی از موارد بسیار مهم در امر مراقبت از بیماران مزمن، بررسی کیفیت زندگی آنهاست. بیماران دیابتی با مشکلات زیادی در زندگی مواجه هستند ولی سوال این است که کیفیت زندگی بیماران چگونه است ؟هدف این مطالعه بررسی ابعاد کیفیت زندگی بیماران دیابتی است تا بر اساس آن به توصیف هر چه بیشتر چگونگی زندگی و تاثیر مشخصات فردی- اجتماعی بر کیفیت بیماران پرداخته شود. روش پژوهش: در این مطالعه توصیفی تعداد150 بیمار دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز آموزش دیابت بیمارستان سینا واقع در شهر تبریز در سال 1386 انتخاب گردیدند. واحدهای مورد پژوهش به سه سری پرسشنامه پاسخ دادند: اول، مشخصات فردی- اجتماعی، دوم، ابزار استاندارد شده کیفیت زندگی مرتبط با سلامت که شامل بعد جسمی (عملکرد جسمی، درد، فعالیت روزمره، خواب و سلامتی کلی)، بعد روانی (احساسات) و بعد اجتماعی (ارتباط با نزدیکان) است و سوم، ابزار اختصاصی دیابت که شامل مشکلات و رضایت از روشهای درمان دیابت است. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی: میانگین، انحراف معیار، واریانس، ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس، آزمون تی و رگرسیون خطی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که 28/66 درصد بیماران در بعد جسمی، 80/7 درصد در بعد روانی، 21/3 درصد در بعد اجتماعی از کیفیت زندگی مطلوبی برخوردار بودند و 84 درصد از آنها کیفیت زندگی اختصاصی مطلوبی داشتند. همچنین مشخص شد که عواملی همچون سن، تاهل، میزان درآمد ماهیانه خانواده، وضعیت اشتغال و جنسیت، با کیفیت زندگی بیماران دیابتی رابطه معنی داری دارند .(P< 0/05) در حالیکه رابطه معنی داری بین عواملی مانند محل سکونت، سابقه وجود دیابت در خانواده و شکل داروی مصرفی با کیفیت زندگی بیماران دیابتی وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری: در واقع تغییرات در ابعاد کیفیت زندگی متاثر از عوامل فردی، اجتماعی و اقتصادی است و می توان نتیجه گرفت که اندازه گیری کیفیت زندگی همراه با مشخصات فردی- اجتماعی، اطلاعات کاملی را برای بیماران مزمن فراهم می آورد که در نهایت می توان از این اطلاعات در راستای برنامه ریزی درمانی مراقبتی بیماران مزمن و اصلاح کیفیت زندگی آنان بهره جست.