Show simple item record

dc.contributor.advisorرحمانی, آزاد
dc.contributor.advisorسربخش, پروین
dc.contributor.authorحبیب الهی, سعیده
dc.date.accessioned2018-07-16T09:09:30Z
dc.date.available2018-07-16T09:09:30Z
dc.date.issued1396
dc.identifier.urihttp://dspace.tbzmed.ac.ir:8080/xmlui/handle/123456789/31483
dc.description.abstractچکیده: مقدمه: ملاقات یکی از جنبه‌های مهم مراقبت پرستاری در بخش مراقبت های ویژه است و باید در طرح مراقبتی بیمار گنجانده شود ولی علی رغم اهمیت آن، هنوز مشخص نشده است که ملاقات در این بخش‌ها به‌صورت محدود باشد یا اینکه به‌ صورت آزاد صورت گیرد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر افزایش زمان ملاقات بر شاخص های فیزیولوژیک، درد و سطح هوشیاری بیماران بستری در بخش آی سی یو بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی یک سوکور، 90 بیمار بستری در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان های تبریز به‌روش نمونه یری در دسترس انتخاب و سپس براساس تخصیص تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. ملاقات در گروه مداخله به‌مدت 30 دقیقه، 3 بار در روز در ساعت های 12، 16 و 18 و در گروه کنترل طبق روتین بیمارستان به‌مدت 30 دقیقه یک بار در روز در ساعت 16 انجام شد و شاخص‌های فیزیولوژیک، درد و سطح هوشیاری بیماران، قبل، حین، 10 و 30 دقیقه بعد ملاقات با استفاده از پرسشنامه 4 قسمتی، مورد بررسی قرار گرفت. برای آنالیز داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS v.23 و آزمون‌های مجذور کای دو، تی زوج، تی مستقل و آنالیز واریانس اندازه‌گیری مکرر استفاده شد.یافته‌ها: قبل از انجام مداخله، دو گروه از نظر شاخص های فیزیولوژیک، درد و سطح هوشیاری تفاوت معنیداری نداشتند (05/0P>). بعد از اجرای مداخله، از نظر زمان های اندازه گیری (قبل از ملاقات، حین ملاقات، 10 و 30 دقیقه بعد ملاقات) در دو گروه به جز سطح هوشیاری، بقیه شاخص ها تفاوت آماری معنیداری داشتند (05/0P<) و از نظر تعداد جلسات مداخله (سه جلسه مداخله) به‌جز در شاخص های فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، بقیه شاخص ها تفاوت آماری معنی دار داشتند (05/0P<)، اما از نظر گروه های مورد مطالعه (گروه کنترل و تجربی) در شاخص های بررسی شده تفاوت آماری معنیداری مشاهده نشد (05/0P>).نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه، افزایش مدت زمان و تعداد ملاقات برنامه ریزی شده و مشخص برای حضور اعضای خانواده بیماران در بخش ویژه (ICU) نه تنها تاثیری بر بهبود و ارتقاء شاخص های فیزیولوژیک، درد و سطح هوشیاری بیماران نداشت؛ بلکه، هیچ‌گونه تأثیر سوئی نیز بر این شاخص ها نیز نداشته است بنابراین دلیلی برای محدودیت ملاقات در بخش های ویژه وجود ندارد.
dc.language.isoفارسی
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پرستاری و مامایی
dc.subjectکلید واژه ها: ملاقات، شاخص های فیزیولوژیک، سطح هوشیاری، مراقبت ویژه
dc.titleبررسی تأثیر افزایش زمان ملاقات بر شاخص‌های فیزیولوژیک، درد و سطح هوشیاری بیماران بستری در بخش آی سی یو: یک مطالعه کار آزمایی بالینی تصادفی (یک سوکور)
dc.typeپایان نامه
dc.contributor.supervisorروشنگر, فریبرز
dc.identifier.docno652پ
dc.identifier.callno652
dc.description.disciplineپرستاری: آموزش پرستاری
dc.description.degreeفوق لیسانس


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record