تاثیر آموزش بر اساس مدل مراقبت مشارکتی بر سبک زندگی بیماران دیابتی نوع 2 و اعضای خانواده آنها: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

Abstract

چکیده: زمینه و هدف: سبک زندگی ارتباط تنگاتنگی با شیوع دیابت نوع دو دارد. با توجه به اینکه دیابت نوع دو یک بیماری خانوادگی می باشد و همچنین تعداد روز افزون مبتلایان به دیابت نوع، تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش بر اساس مدل مراقبت مشارکتی بر سبک زندگی بیماران دیابتی نوع دو و خانواده آنها انجام شد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یک سوکور است که در سال 1392 در مرکز آموزش دیابت شهر تبریز انجام گرفت. نمونه پژوهش شامل 40 بیمار دیابتی به همراه 40 نفر از اعضای درجه اول خانواده (یک نفر از هر خانواده) آنها به صورت مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه‌های اطلاعات دموگرافیک و سبک زندگی قبل از مداخله در دو گروه تکمیل و مدل مراقبت مشارکتی بر اساس مراحل انگیزش، آماده‌سازی، درگیرسازی و ارزشیابی، در گروه آزمون به مدت 3 ماه اجرا شد. توزیع فراوانی و درصدی پژوهش نمرات سبک زندگی 1 ماه بعد از مداخله با اطلاعات قبل از مداخله به کمک نرم افزار SPSS 19 و آزمون آماری کای دو مقایسه گردید. یافته ها: بعد از مداخله، بیماران گروه آزمون و اعضای خانواده آنها در متغیر داشتن دستگاه گلوکومتر عملکرد بهتری داشتند. همچنین اعضای خانواده بیماران گروه آزمون قند خون خود را بیشتر اندازه‌گیری می کردند.( 70) در بعد فعالیت فیزیکی، بیماران و اعضای خانواده آنها در گروه آزمون در متغیرهای انجام پیاده‌روی به صورت ورزش، ورزش منظم در سه ماهه اخیر و فعالیت بدنی عملکرد بهتری را گزارش نمودند. در بعد تغذیه بطور کلی بیماران گروه آزمون و اعضای خانواده آنها نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری داشتند و توصیه‌های تغذیه‌ای را بهتر رعایت می کردند. در بعد استرس نیز بطور کلی بیماران و اعضای خانواده آنها در گروه آزمون، عملکرد بهتری داشتند. نتیجه‌گیری: اجرای مدل مراقبت مشارکتی بر سبک زندگی بیماران دیابتی نوع دو و اعضای خانواده آنها تاثیر مثبت دارد، لذا می توان با بکارگیری این مدل توسط پرستاران، سبک زندگی بیماران و خانواده آنها را بهبود بخشید.