فرآیند تطابق با آمپوتاسیون اندام تحتانی در بیماران ترومایی: مطالعه تئوری زمینه‌ای
چکیده
چکیده: مقدمه: تاثیری که آمپوتاسیون اندام تحتانی بدنبال تروما بر وضعیت روحی- روانی، روابط خانوادگی و اجتماعی بر جای می گذارد غیر قابل انکار است زیرا ناتوانی جسمی علاوه بر سازگاری روانی- اجتماعی بر سلامت روان فرد تاثیر گذاشته و این گونه افراد در مقایسه با افراد عادی بیشتر دچار انزوای اجتماعی می شوند. بنابراین هر گونه قطع از اعضای بدن نه تنها یک آسیب جسمی محسوب می شود بلکه آسیب اجتماعی و روانی - احساسی را نیز بدنبال دارد. این مطالعه نیز با هدف تبیین فرآیند تطابق با آمپوتاسیون اندام تحتانی در بیماران ترومایی انجام شده است. روش کار: مطالعه حاضر، مطالعه کیفی است که با استفاده از تئوری زمینه‌ای طی سالهای 1391 تا 1393 انجام شده است. 20 مشارکت کننده آمپوتاسیون اندام تحتانی، مددکار اجتماعی، مدیر و پزشک از طریق نمونه‌گیری هدفمند و نظری از اداره بنیاد شهید- جانبازان و اداره بهزیستی انتخاب شدند. روش اصلی جمع آوری داده‌ها مصاحبه بود و از سایر روشها به عنوان روش تکمیلی در جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. تجزیه و تحلیل مصاحبه و دیگر داده‌ها به صورت همزمان با جمع‌آوری داده‌ها و با استفاده از اصول تجزیه و تحلیل اشتراوس و کوربین انجام شد. یافته ها: شش مفاهیم اصلی احساس تنگنا و محدودیت اجتماعی، استمداد از باور و گرایشات مذهبی، استفاده از منابع حمایتی، تعدیل و اصلاح سبک زندگی، نا آسودگی آزار دهنده و پذیرش یا مدارا کردن با قطع عضو از تحلیل داده‌ها استخراج گردید. نگرانی عمده مشارکت کنندگان، احساس تنگنا و محدودیت اجتماعی بود که ظهور متغیر مرکزی (خود تعدیلی مدبرانه) را در برداشت که چگونگی پدیده تطابق با آمپوتاسیون اندام تحتانی را توضیح داده و همه طبقات مطالعه را به هم مرتبط می سازد. نتیجه‌گیری: یافته های پژوهش نشان داد اگر چه مشارکت کنندگان از درد و رنج طاقت فرسا بدنبال آمپوتاسیون شاکی بودند ولی آنان سعی می کردند با استفاده از راهبردهای مقابله‌ای مناسب شرایط را به گونه‌ای تلطیف و تعدیل نمایند که استرس ناشی از این عوامل کاهش یافته و آرامش نسبی حاصل گردد در نهایت مدیریت محدودیت و خلق زندگی جدید و استفاده فعال تر از راهبردهای مساله مدار، هیجان مدار مثبت در کنار مقابله مذهبی و حمایت اجتماعی موثر راه را برای تطابق با شرایط و وضعیت موجود هموار نموده است.