بررسی سازگاری بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر و ارتباط ابعاد آن در مرکز قلب شهید مدنی تبریز
چکیده
چکیده: مقدمه: بیماری های قلبی عروقی علت اصلی مرگ ومیر و جراحی بای پس عروق کرونر یکی از شایعترین روش های درمانی در این بیماران می باشد. با وجود این که بیماری بر کل ابعاد زندگی بیماران تاثیر می گذارد، اما در مطالعات به ابعاد سازگاری آنها کمتر پرداخته شده است و بایستی، برنامه ریزی های دقیق تری جهت کمک به سازگاری این بیماران صورت گیرد. لذا این مطالعه به منظور بررسی سازگاری بیمارات تحت پیوند عروق کرونر و ارتباط بین ابعاد آن صورت گرفته است. روش مواد: این مطالعه توصیفی- همبستگی بر روی 200 بیمار بالای 18 سال بعد از جراحی عروق کرونر مراجعه کننده به درمانگاه آموزشی درمانی قلب علوم پزشکی تبریز به صورت در دسترس انتخاب شدند انجام گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون ضریب همبستگی پیرسون با SPSS13 استفاده گردید. یافته ها: میانگین نمره سازگاری مشارکت کنندگان پژوهش در بعد فیزیولوژیک 59/5 ± 03/85، در بعد ایفای نقش 59/5±03/39، در بعد درک از خود 09/6± 43 و در بعد وابستگی متقابل 24/11±9/67 بود. همچنین ارتباط معنی داری بین ابعاد سازگاری با نمره کلی سازگاری به دست آمد. بین تاهل، سن، جنسیت، تحصیلات و شغل رابطه آماری معنی داری با سازگاری وجود داشت. نتیجه گیری: ابعاد مختلف سازش کلی فرد در تعامل بوده و تغییرات یک بعد بر سازگاری کلی فرد تاثیر دارد. لذا پرستاران می توانند با کمک به برقراری تعادل در بین این ابعاد، موجب سازش بهتر آنان در مقابله با بیماری شوند.