| dc.contributor.advisor | محمود پور, عطا | |
| dc.contributor.author | خدائی، هژیر | |
| dc.date.accessioned | 2018-07-16T06:07:15Z | |
| dc.date.available | 2018-07-16T06:07:15Z | |
| dc.date.issued | 1391 | |
| dc.identifier.uri | http://dspace.tbzmed.ac.ir:8080/xmlui/handle/123456789/30759 | |
| dc.description.abstract | مقدمه و هدف: سپسیس پاسخ التهابی سیستمی به عفونت است و یکی از مهمترین علل مرگ و میر در دنیاست. روش های استاندارد در درمان سپسیس از قبیل آنتی بیوتیک های وسیع الطیف، احیا توسط مایعات و ونتیلاسیون، تغییر قابل ملاحظه ای در درمان سپسیس ایجاد نکرده اند. درمان تهاجمی ضد التهابی، هم در درمان با کورتیکواستروئیدها و هم درمان اختصاصی تر ضد-سیتوکاین ها، نه تنها سبب کاهش مرگ ومیر نشده است بلکه در مواردی به بالا رفتن مرگ و میر نیز کمک کرده است. IMOD که ترکیبی از عصاره ی سه گیاه (Tanacetum vulgare, Rosa canina and Urtica dioica) است و با سلینیوم غنی شده است اخیرا به عنوان یک داروی ایمونومدولاتور معرفی شده است. در این مطالعه تلاش داشتیم اثرات این دارو را در مدل حیوانی CLPالقا کننده ی سپسیس بررسی کنیم.
روش کار: جهت بررسی زنده ماندن طی 7 روز، رت های نر با نژاد ویستار در محدوده ی وزنی 270-300 گرم به صورت تصادفی به 6 گروه 12 تایی تقسیم شدند. مدل پلی میکروبیال CLP جهت القاء سپسیس در این حیوانات مورد استفاده قرار گرفت. رت ها را به 7 گروه تقسیم کردیم: (I) sham- بدون انجام (II) ;CLPکنترل-با انجام ;CLP (III) دریافت ایمی پنم-با انجام ;CLP (IV) دریافت 1/0 میلی لیتر IMOD و ایمی پنم-با انجام CLP (V) ;دریافت 2/0 میلی لیتر IMOD و ایمی پنم-با انجام;CLP (VI) دریافت 4/0 میلی لیتر IMOD و ایمی پنم-با انجام ;CLP (VII) دریافت 2/0 میلی لیتر IMOD -با انجام .CLPبه علاوه، جهت بررسی سطح سیتوکاین ها در خون، رت ها به 7 گروه 6 تایی تقسیم شدند. در دو زمان مختلف ( 12 و 36 ساعت بعد از جراحی ) نمونه های خونی از ورید دمی تهیه شدند و سریعا سانتریفیوژ شده و سپس در دمای 80- درجه سانتی گراد نگه داری شدند.
همه ی رت ها 36 ساعت پس از جراحی کشته شدند. ریه و کلیه در تمام رت ها به سرعت خارج شد و توسط سالین فوق العاده سرد شستشو داده شدند. بافت ها در فرمالین 10% جهت انجام آنالیزهای هیستوپاتولوژیکال فیکس شدند.
نتایج: تفاوت معنی دار در درصد بقاء بین گروه های CLP مشاهده نشد. سطح پلاسمایی IL-10 در گروه های دریافت کننده ی IMOD بالاتر بود. نتایج هیستوپاتولوژیکال نشان داد که IMOD اثر محافظت کنندگی در جلوگیری از آسیب بافتی ریه و کلیه ناشی از سپسیس القائ شده توسط CLP ندارد.
بحث و بررسی: به نظر می رسد که IMOD بر سپسیس در مدل حیوانی CLP بی اثر باشد. | |
| dc.language.iso | فارسی | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده داروسازی | |
| dc.subject | رت | |
| dc.subject | سیتوکاین | |
| dc.subject | آیمود | |
| dc.subject | سپسیس | |
| dc.title | ارزیابی اثرات داروی IMOD بر روی مدل حیوانی سپسیس | |
| dc.type | پایان نامه | |
| dc.contributor.supervisor | همیشه کار, هادی | |
| dc.contributor.supervisor | مالکی, نسرین | |
| dc.identifier.docno | 603050 | |
| dc.identifier.callno | 3626 | |
| dc.description.discipline | داروسازی | |
| dc.description.degree | دکترای عمومی | |
