مطالعه اثرات عصاره Astragalus caspicus Bieb در انفارکتوس حاد ناشی از ایزوپروترنول در موش صحرائی

Abstract

مقدمه: انفارکتوس یک شرایط حاد از نکروز در میوکارد قلب است که در نتیجه عدم تعادل بین جریان خون کرونری و خون مورد نیاز میوکارد ایجاد می‌شود. ایزوپروترنول یک ترکیب کاتکول‌آمین سنتتیک و آگونیست گیرنده‌های بتا‌ آدرنرژیک می‌باشد که باعث استرس شدید در میوکارد قلب می‌شود. ریشه آستراگالوس‌ها حاوی ترکیبات ساپونینی مانند آستراگالوزيدها می باشد که اثرات محافظتی در نارسایی قلبی دارند. ریشه Astragalus caspicus نیز حاوی آستراگالوزيدIV و ساپونین‌های وابسته به آن است. هدف: هدف از این مطالعه مشخص کردن اثرات حفاظتی عصاره‌ی گیاه Astragalus caspicus در انفارکتوس میوکارد ناشی از ایزوپروترنول در رت می‌باشد. روش کار و مواد: انفارکتوس میوکارد در موش صحرائی به وسیله تزریق mg/kg 100 ایزوپروترنول هر 24 ساعت به مدت 2 روز ایجاد می‌شد. رت‌ها با تزریق داخل صفاقی عصاره‌ی متانولی Astragalus caspicus (mg/kg 30 و 20 ،10) به مدت 2 روز و هر 12 ساعت درمان شدند. ایزوپروترنول در روزهای اول و دوم تزریق شد. در پایان آزمایشات در روز سوم تغییرات الکتروکاردیوگرافی، همودینامیک و هیستوپاتولوژی در گروه‌های کنترل و گروه های تحت درمان ثبت گردید. یافته‌ها: تزریق ایزوپروترنول در رت‌ها باعث تغییرات در الگوی ECG، شامل افزایش ارتفاع قطعه‌ی ST و کاهش دامنه‌ی موجR شد. همچنین تغییر در پارامترهای همودینامیکی شامل کاهش قابل توجه در MAP، ASP، ADP و LVSP و±LVdP/dt و افزایش LVEDP مشاهده شد. علاوه براین، نکروز قلبی نیز پس از تزریق ایزوپروترنول ایجاد گردید که از طریق آزمایشات هیستوپاتولوژیکال اثبات شد. درمان رت‌ها با عصاره‌ی Astragalus caspicus به طور قابل توجهی باعث جلوگیری از تغییرات الگوی الکتروکاردیوگرام، پارامترهای همودینامیک و تغییرات هیستوپاتولوژیکال گردید. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان دادند که تجویز عصاره‌ی Astragalus caspicus در رت‌های دارای نارسایی قلبی ناشی از ایزوپروترنول به طور قابل توجه باعث کاهش القای انفارکتوس میوکارد گردید.