تعیین dmft,DMFT در کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور تحت درمان در بیمارستان کودکان شهر تبریز
Abstract
مقدمه: بتا تالاسمي ماژور يك بيماري ارثي خوني است كه علاوه بر علائم شديد باليني با اختلالات فراواني از جمله مشكلات ارگانيك، اسكلتال، پريودنتال و افزايش پوسيدگي دنداني نيز همراه است. مشكلات فوق با توجه به فاكتورهاي متعدد از منطقه اي به منطقه ديگر متفاوت است.
اهداف : هدف از اين بررسي مطالعه ميزان پوسيدگي دندان ها در كودكان تالاسميك و مقايسه آن با گروه كنترل است.
روش مطالعه: 60 كودك مبتلا به تالاسمي ماژور (29 مذكر و 31 مونث) در محدوده سني زير 5 سال الي بالاي 12 سال به طور اتفاقي از بيمارستان كودكان تبريز انتخاب و معيارهاي ميانگين دفعات استفاده از مسواك و نخ دندان ، بروز خشكي دهان و بررسي ميزان DMFT و dmft مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج حاصله و آناليز آماري با استفاده از آزمون A NOVA و T test محاسبه و با گروه كنترل (60 كودك غير تالاسميك ) مقايسه شدند.
نتايج: در اين مطالعه سعي براين بود تا ميانگين سني در دو گروه كنترل و تالاسمي اختلاف معني داري نداشته باشد . خشكي دهان در جمعيت تالاسمي و غير تالاسمي تفاوت معني داري نشان نداد در حالي كه ميانگين دفعات استفاده از مسواك در جمعيت كنترل بيشتر و اختلاف آن با جمعيت تالاسمي معني دار بود. تعداد دندان هاي پوسيده و از دست رفته در كودكان مبتلا به تالاسمي نسبت به گروه كنترل افزايش يافته و تعداد دندانهاي پر كرده در كودكان غير تالاسمي بيشتر بود. افزايش نمره DMFT در هر دو سيستم دندانهاي شيري و دائمي در كودكان تالاسمي مشاهده شد، همچنين تغييرات مورفولوژي دنداني شامل افزايش تعداد پيت و فيشور ها در دندان هاي مولر در هر دو فك در كودكان تالاسمي وجود داشت.
نتيجه گيري: نمره بالاي DMFT در هر دو سيستم دنداني (شيري و دائمي) در كودكان مبتلا به تالاسمي بيانگر ميزان بالاي پوسيدگي در اين گروه است. اگر چه عوامل متعددي در افزايش پوسيدگي در بيماران تالاسمي نقش دارد عدم توجه به مسائل بهداشتي از علل بسيار مهم در پوسيدگي دندان در اين گروه است. افزايش مشكلات درماني كودكان، رژيم غذايي نامناسب ، آگاهي ناكافي از علل مهم و دخيل در اين امر هستند.