بررسی علل ترمیم های مجدد آمالگامی و کامپوزیتی در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی تبریز در سال 85-1384

Abstract

زمينه و هدف تحقيق: درمان مجدد ترميم‎هاي موجود علاوه بر صرف هزينه و وقت زياد، با تضعيف نسج دنداني و امكان آسيب به پالپ دندان همراه است. با توجه به اينكه آگاهي از علل درمان مجدد ترميم‌ها در پيشگيري از شكست احتمالي آنها در آينده موثر است، هدف از اين پژوهش بررسي علل ترميم‎هاي مجدد آمالگامي و كامپوزيتي در بيماران مراجعه كننده به دانشكده دندانپزشكي تبريز بود. مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع توصيفي و مقطعي بود. جامعه مورد بررسي بيماراني بودند كه ترميم‎هاي آمالگامي و كامپوزيتي آنها قبلاً در بخش ترميمي دانشكده دندانپزشكي تبريز توسط دانشجويان دندانپزشكي قرار داده شده بود و در مراجعه دوباره آنها به بخش ترميمي دانشكده دندانپزشكي تبريز، درمان مجدد دندان داراي ترميم در مورد آنها تجويز گرديده بود. علت يا دلايل درمان مجدد با معاينه و نظر متخصصين دندانپزشكي ترميمي بخش در فرم اطلاعاتي ثبت گرديد و از آزمون مجذور كاي براي آناليز داده‌ها استفاده شد. يافته‎ها: در اين مطالعه تفاوت معني‌داري بين علل درمان مجدد ترميم‌هاي آمالگامي و كامپوزيتي وجود داشت. (05/0P<) از 300 مورد ترميم نيازمند درمان مجدد شايع‎ترين علت درمان مجدد در ترميم‎هاي آمالگامي پوسيدگي ثانويه (%6/41) و به دنبال آن كانتور نامناسب (%19)، شكست ترميم (%19)، شكست لبه‎اي (%5/9)، درد (%5/4)، شكست دندان (%6/3) و حساسيت (%7/2) بود و در ترميم‎هاي كامپوزيتي پوسيدگي ثانويه (%8/51)، كانتور نامناسب (%1/29)، شكست لبه‎اي (%8/8)، شكست ترميم (%5/7)، درد (%2/1)، حساسيت (%2/1) و شكست دندان (%0) به ترتيب شايعترين علل درمان مجدد بودند. نتيجه‎گيري: عليرغم اينكه علل درمان مجدد ترميم‌هاي آمالگامي و كامپوزيتي متفاوت بود پوسيدگي ثانويه علت اصلي درمان مجدد هر دو نوع ماده ترميمي بود.