بررسی اضطراب اجتماعی ناشی از کاربرد دستگا ههای متحرک داخل دهانی ارتودنسی
چکیده
مقدمه: در طی دوره درمان ارتودنسی، بیمار دچار برخی از مخاطرات عملکردی شده و درباره ظاهر خود مضطرب می‌شود. این وضعیت ممکن است به بروز علائمی منجر شود که با نام جمع هراسی یا اضطراب اجتماعی شناخته می‌شود.
هدف: هدف از این مطالعه بالینی بررسی شیوع و شدت اضطراب به دنبال درمان ارتودنسی در کودکان و همچنین ارزیابی نقش جنس و وضعیت تحصیلی والدین بر روی سطح اضطراب می‌باشد.
روش کار و مواد: در این مطالعه بالینی ما 70 بیمار (8 الی 12 ساله) را که به بخش ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز مراجعه کرده بودند و پلاک ساده فعال برای آنها تجویز شده بود، مورد ارزیابی قرار دادیم. میزان اضطراب آنها با استفاده از مقیاس اضطراب Liebowitz سنجیده شد. پرسشنامه‌ای با توجه به متغیرهای مورد نظر طراحی شد و هر یک از بیماران این پرسشنامه را در سه مرحله تکمیل کرد: اولین مرحله در هنگام تحویل دستگاه به بیمار، دومین مرحله 4 هفته و سومین مرحله هم بیست هفته پس از آغاز درمان بود.
یافته‌ها: با توجه به داده‌های جمع آوری شده، 40 بیمار (1/57 درصد) پسر و 30 بیمار (9/42 درصد) دختر بودند. حدود 70 درصد بیماران در هنگام تحویل دستگاه دچار سطوحی از اضطراب بودند. این مقدار در ویزیت دوم تا حدود 45 درصد و در ویزیت سوم تا حدود 43 درصد کاهش پیدا کرد. اگرچه میانگین نمره اضطراب Liebowitz در گروه بیماران پسر و در بیمارانی که والدین شان دارای سطح تحصیلات در حد دیپلم یا بالاتر بودند به طور جزئی بیشتر بود اما این تفاوت‌ها از نظر آماری معنی دار نبود. میانگین نمره اضطراب Liebowitz در ویزیت دوم و سوم (در مقایسه با ویزیت اول) به طور چشمگیری کاهش پیدا کرده بود.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که درمان ارتودنسی موجب اختلال اضطرابی در کودکان می‌شود. بر اساس مطالعه ما، جنس و وضعیت تحصیلی والدین تاثیری بر سطح اضطراب ندارد. تعدیل عوامل خطر می‌تواند میزان اضطراب را کاهش دهد. ما پیشنهاد می‌کنیم که تحقیقات مشابهی در این زمینه انجام گیرد و برخی متغیرهای دیگر هم (همچون متغیرهای وابسته به ارتودنتیست) در مطالعات بعدی در نظر گرفته شود.