مقایسه کلینیکی پاسخ به درمانهای غیر جراحی پریودنتال بین افراد غیرسیگاری و سیگاری غیرفعال مبتلا به پریودنتیت مزمن
چکیده
مقدمه:سیگار مهمترین فاکتور خطرزای محیطی در بیماریهای پریودنتال است که پاسخ با درمانهای جراحی و غیر جراحی را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف مطالعه حاضر مقایسه کلینیکی پاسخ به درمانهای غیر جراحی پریودنتال بین افراد غیر سیگاری و سیگاری غیر فعال مبتلا به پریودنتت مزمن در مراجعین به بخش پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی تبریز می باشد.
مواد و روشها:در یک مطالعه کوهورت نتایج درمان غیر جراحی را در بیماران مبتلا به بیماری پریودنتال در دو گروه غیر سیگاری و سیگاری غیرفعال را در بین مراجعین به دانشکده دندانپزشکی تبریز مورد بررسی قرار دادیم. 40 بیمار غیر سیگاری و 40 بیمار سیگاری پاسیو وارد مطالعه شدند. اطلاعات لازم از قبیل سن، ایندکس پلاک ، BOP و عمق پاکت در قبل، یک و سه ماه بعد از درمان را مورد بررسی قرار دادیم و اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و تست های آماري T –Test و General linear Model جهت آنالیز داده ها مورد استفاده قرار دادیم.
نتايج:میانگین سنی بیماران غیر سیگاری 79/6 ± 71/40 سال(18مرد و22زن) و بیماران سیگاری غیر فعال 07/6 ± 10/39 سال(16مردو24زن) بود(268/0=P). میزان ایندکس پلاک در افراد non-smoker یک وسه ماه بعد از درمان به ترتیب(63/8 ±52/41و 39/3± 78/23) و در افراد سیگاری غیر فعال یک وسه ماه بعد از درمان به ترتیب (06/11±86/39و 04/4±16/23) بود که تفاوت معنی داری از لحاظ کاهش ایندکس پلاک بین دو گروه وجود نداشت. میزان BOP در افراد non-smoker یک وسه ماه بعد از درمان به ترتیب (28/7 ±42/28 و 93/2 ±81/16 ) و در افراد سیگاری غیر فعال یک وسه ماه بعد از درمان به ترتیب (37/8±49/26 و 43/3±45/15) بود که تفاوت معنی داری از لحاظ کاهش BOP بین دو گروه وجود نداشت. در مطالعه ما میزان کاهش عمق پاکت در بیماران غیر سیگاری در طول مطالعه 40/0 ± 5/1 میلی متر و در بیماران سیگاری غیرفعال 36/0 ± 2/1 میلی متر بود که در بیماران غیر سیگاری بصورت معنی دار بیشتر از بیماران سیگاری غیرفعال بود(001/0 =P).
نتيجه گيري:داده های آماری نشان داده اند که پاسخ به درمانهای غیر جراحی پریودنتال در افراد غیر سیگاری بهتر از افراد سیگاری غیر فعال بود.