بررسی خطاهای رادیوگرافی در تصاویر پری آپیکال تهیه شده توسط دانشجویان دکترای عمومی دندانپزشکی تبریز در سال 90-1389
چکیده
برنامهرریزان آموزشی تلاش می کنند تا برنامه های خود را در هر سطح و مقطع به استانداردهای مطلوب و تعریف شده برای فعالیت یاددهی و یادگیری نزدیک کنند. تمامی تلاشها در چرخه آموزش بر افزایش یادگیری دانشجو استوار است. هدف از این مطالعه، بررسی علل تکرار رادیوگرافی های پری آپیکال و تاثیر آموزش بر کاهش آن در بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بود. مواد و روش کار: 150رادیوگرافی پری آپیکال تهیه شده توسط دانشجویان دندانپزشکی در واحدهای رادیولوژی 1و2و3 عملی(هر کدام 50 نمونه) در بخش رادیولوژی توسط متخصص رادیولوژی فک و صورت مورد ارزیابی قرار گرفت و در صورت وجود خطاهایی که منجر به re-expose شدند ثبت شدند و تستهای آماری استفاده شده تست دقیق فیشر و تست کی- دو بود. نتایج: آزمون کی- دو نشان داد که میزان خطا بین 3 دوره رادیولوژی(2،1و3) تفاوت معنی داری داشت (0/0010= p). بیشترین خطا مربوط به زاویه دهی عمودی تیوب و عدم جایگذاری صحیح فیلم بود. بحث: میزان خطاها با افزایش دوره کاهش می یابد هر چند که باید تلاش بیشتری جهت آموزش دانشجویان انجام شود جهت کم تر کردن میزان خطای مربوط به نامناسب بودن زاویه عمودی تیوب توصیه می شود از تکنیک موازی به جای نیمساز استفاده شود. یا اینکه در تکنیک نیمساز از تجهیزات راهنمای جهت دهی تیوب استفاده شود.