مقایسه دقت رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی معمولی در تعیین طول کارکردهای اندودنتیک

Abstract

جهت انجام یک درمان کانال ریشه مناسب، تعیین طول کارکرد کانال الزامی است. ابزارهای متعددی جهت نیل به این مهم معرفی شده اند در سال های اخیر رادیوگرافی دیجیتال بعلت مزایایی که بر رادیوگرافی معمولی دارد بدین منظور پیشنهاد شده است. در این مطالعه برآنیم تا میزان دقت رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی معمولی را در تعیین طول کارکرد اندودنتیک مورد ارزیابی قرار دهیم. مواد و روش ها: 60 دندان تک ریشه و تک کانال انسانی برای این مطالعه انتخاب شدند. دندان ها به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول تعیین طول کارکرد از روی رادیوگرافی دیجیتال و در گروه دوم از روی رادیوگرافی معمولی انجام پذیرفت. تعیین طول کارکرد توسط یک اپراتور و در 2 مرحله انجام گرفت. یافته ها: بررسی نتایج آزمون مک نمار-بوکر نشان داد تفاوت موجود بین تعیین طول های خوانده شده در دو مرحله اول و دوم هم در رادیوگرافی دیجیتال و هم در رادیوگرافی معمولی معنی دار نیست (0/05< P). نتایج آزمون مجذور کای نیز نشان داد که تفاوت موجود بین طول های کارکرد خوانده شده در رادیوگرافی دیجیتال و معمولی در هر دو مرحله معنی دار نمی باشد( 0/05 < P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، دقت تعیین طول کارکرد کانال در دو نوع رادیوگرافی دیجیتال و معمولی یکسان می باشد.