فراوانی ضایعه لیکن پلان دهانی در نمونه های ارسالی به بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی تبریز بین سال های 1385-1395 و ارتباط آن با سن، جنس، نوع و محل ضایعه
چکیده
لیكن پلان دهانی یك بیمـاری التهـابی پوستی مخاطی با واسطه سلول های T است. با توجه به محدودیت مطالعات در این زمینه به خصوص در منطقه شمالغرب کشور، تمایل به بدخیمی و اهمیت تشخیص زود هنگام آن، این مطالعه با هدف بررسی فراوانی ضایعه لیکن پلان دهانی در نمونه های ارسالی به بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی تبریز بین سال های 1385-1395 و ارتباط آن با سن، جنس، نوع و محل ضایعه طراحی و اجرا گردید.مواد و روش ها : در این مطالعه توصیفی - تحلیلی پرونده بالینی تمامی بیماران ارجاع شده به بخش آسیب شناسی دانشكده دندانپزشكی تبریز در 10 سال گذشته یعنی سال های 1385-1395 بررسی شد. اطلاعات جمع آوری شده شامل سن، جنسیت، نوع و محل ضایعه در چک لیستی ثبت شد. نتایج مطالعه با استفاده از روش های آماری توصیفی، آزمون کای دو و آزمون تی برای گروه های مستقل آنالیز شد. نرم افزار مورد استفاده Spss 17 بود. مقدار P کمتر از 05/0 معنی دار تلقی گردید.یافته ها : در این مطالعه از بین1081 بیمار مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی از سال 1385 تا سال 1395 تعداد 64 بیمار(92/5 درصد) مبتلا به لیکن پلان دهانی شناسایی شد. 58 نفر از بیماران( 6/90 درصد) مبتلا به لیکن پلان غیراروزیو و 6 نفر ( 4/9 درصد) نیز مبتلا به لیکن پلان اروزیو بودند. 30 نفر(9/46 درصد) از بیماران، مرد با میانگین سنی 1/12±5/42 و 34 نفر(1/53درصد) زن با میانگین سنی 8/12±9/46 بودند(P=0.159 و CI= -10.7 – 1.7). بیشتر بیماران در گروه سنی 49-40(3/31درصد) قرار داشتند. بیماران مرد بیشتر در گروه سنی 49-40(7/36درصد) و بیماران زن نیز بیشتر در گروه سنی 59-50(2/38درصد) بودند(P=0.49). فراوانی این ضایعه در مخاط باکال (1/66 درصد) بیشترین و در مخاط لبیال، لب و ریج بی دندانی هر یک با 8/2 درصد) کمترین مقدار بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که در سال های 95-1385 تنها 64 مورد ابتلای به لیکن پلان دهانی ثبت شده است. فراوانی ابتلا به لیکن پلان در زنان اندکی بیشتر از مردان بود. بیشتر بیماران در گروه سنی 49-40 سال با میانگین سنی 8/44 سال قرار داشتند. بیشتر ضایعات غیراروزیو و در ناحیه مخاط باکال بودند.