بررسی اثر internal bleaching با کارباماید پراکساید 10% بر تغییر رنگ حاصل از 3 نوع سیلر رایج اندودنتیک

Abstract

تغییر رنگ‌های ناشی از مواد به کار برده شده جهت درمان اندودونتیکس یک مسئله مهم کلینیکی است. مواد به کار برده شده جهت درمان ریشه میتوانند تغییر رنگ تاجی ایجاد کنند. رایج‌ترین عامل تغییر رنگ‌های عاجی، مواد لازم جهت پر کردن کانال هستند. دلیل این تغییر رنگ‌ها باقی ماندن سیلر در اتاقک پالپی است. بلیچینگ یک درمان مناسبی برای کاهش تغییر رنگ ناشی از سیلر است و نسبت به روکش مزایای زیادی از جمله حفظ بیشتر ساختار دندان و هزینه کمتر درمان دارد. بلیچینگ داخلی یک روند درمانی ساده، کم هزینه و قابل اعتماد برای اکثر تغییر رنگ‌های ناشی از اعمال اندودونتیک است. مطالعه حاضر به بررسی اثر بلیچینگ داخلی با کارباماید پراکساید 10 درصد بر دندان‌های تغییر رنگ یافته با این سیلرها میپردازد.مواد و روش کار: در این مطالعه تعداد 36 دندان قدامی از 1 میلی متر در زیر CEJ برش داده شده و نمونه‌ها به 3 گروه 12 تایی تقسیم شدند که در داخل اتاقک پالپی به ترتیب سیلرهای دارای پتانسیل تغییر رنگ AH-26، EndoFil، AH Plus قرار داده شد. حفره دسترسی سرویکال با یک لایه نازک از گلاس آینومر پوشانده شد. پس از 1 ماه مواد خارج شده و بلیچینگ با کارباماید پراکساید 10 درصد صورت گرفت. رنگ نمونه‌ها قبل از بلیچینگ، 1 هفته بعد از بلیچینگ و 1 هفته بعد از بلیچینگ مجدد با اسپکتروفوتومتر اندازه گیری شد. داده‌های بدست آمده از مطالعه با استفاده از آنالیز General linear model و آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) مورد آنالیز قرار گرفت. از ورژن 16 نرم افزار SPSS استفاده گردید و سطح معنی داری P<0.05 در نظر گرفته شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که عامل زمان و عامل ماده مورد استفاده و اثر تقابلی این دو بر میزان L و E از لحاظ آماری معنی دار میباشد. پس از یک هفته و دو هفته بلیچینگ داخلی، تمامی گروه‌ها درجاتی از کاهش تغییر رنگ ناشی از سیلر را نشان دادند در تمامی گروهها بیشترین تفاوت در L مربوط به تفاوت در L0 و L2 (قبل از بلیچینگ و یک هفته بعد از بلیچینگ مجدد) بود و کمترین تفاوت مربوط به تفاوت در L0 و L1 بود. بیشترین E(t0,t1) مربوط به گروه endofill بود و نسبت به گروه AH26 تفاوت معنی دار داشت. AH26 کمترین مقدار E(t0,t1) را از خود نشان داد. پس از دو هفته E تمامی گروه‌ها بالاتر از حد قابل مشاهده کلینیکی بود. بیشترین E(t2,t0) در بین گروه‌ها مربوط به گروه Endofill بود. E(t2,t0) AH26 و Endofill به صورت معنی داری از AH PLUS بیشتر بود. در میان تمامی مقادیر E کمترین مقادیر مربوط به گروه AH PLUS بود.نتیجه گیری: نتاج حاصل از اندازه گیری اسپکتروفتومتر بیانگر بهبود رنگ در همه گروه‌ها بود. تغییر رنگ ناشی از سیلر به نحو مؤثری با بلیچینگ داخلی بهبود مییابد. تغییر رنگ ناشی از سیلر Endofill و AH-26 نسبت به سیلر AH Plus پاسخ بهتری به بلیچینگ داخلی نشان داد. بعد از درمان ریشه بایستی به دقت سیلر از اتاقک پالپی دندان حذف شود.