بررسی اثرات سلژیلین و منیزیم0 سولفات در علائم قطع مصرف وتحمل ناشی از دریافت مورفین
چکیده
هدف ازاین مطالعه بررسی سلژیلین و سولفات منیزیم در مهار تحمل و وابستگی به اثرات ضددردی مورفین میباشد.در مطالعه حاضر گروههای متعددی از موشهای سوری مورفین mgkg,ip)30)یا مورفینmgkg,ip)30)+ سولفات منیزیم mgkg,ip)60،40،20) یا مورفین mgkg,ip)30)+ سلژیلینmgkg,ip)40،20،10) یا مورفین mgkg,ip)30)+[سولفات منیزیمmgkg,ip)20)+ سلژیلین mgkg,ip)10)] را به مدت 4 روز متوالی دریافت کردند در گروههای درمانی تجویز دارو هر روز5 .ساعت قبل از تجویز مورفین صورت میگرفت. تحمل با تجویز مورفین mgkg,ip)9) در روز پنجم به عنوان یک تست دوز بررسی شد. علائم قطع مصرف با تجویز نالوکسان mgkg,ip)5)،2ساعت بعد از تجویز آخرین دوز مورفین در تمام گروههادر روز چهارم مورد ارزیابی قرارگرفت. در متد دیگری که انجام گردید مثل روش قبلی بود با این تفاوت که دو روز اول گروههای متعددی از موشهای سوری فقط مورفینmgkg,ip)30) دریافت نمودند. و روز سوم وچهارم دارو همراه مورفین را طبق روش قبلی دریافت کردند و تستهای تحمل و قطع مصرف مثل متد قبلی بود.نتایج حاصل ازمطالعه حاضر نشان میدهد، تجویز سولفات منیزیم به صورت وابسته به دوز روند تحمل و شدت وابستگی را به طور معنیداری (0001(p کاهش میدهد. در حالی که سلژیلین در دوزهای کم موجب افزایش علائم قطع مصرف (شدت وابستگی را افزایش میدهد) گردیده و با مصرف دوزهای بالا از میزان علایم قطع مصرف به طور معنیداری کاسته میشود. سلژیلین به طور وابسته به دوز و به طور معنیداری (0001(p موجب مهار پیدایش تحمل گردید. در استفاده توام از منیزیم و سلژیلین کاهش علایم قطع مصرف و تحمل به صورت معنیداری مشاهده گردید(001.(pنتایج حاکی از ایناست که مکانیسمهای پیدایش تحمل و وابستگی یکسان نبوده و نشان دهنده نقش مهم گیرندههای NMDA و دوپامین در پیدایش تحمل و وابستگی ناشی از مورفین میباشد. این اثرات را میتوان با رفتار آنتاگونیستی سولفات منیزیم برای گیرندههای NMDA و اثرات سلژیلین در مهار MAO_B)افزایش میزان دوپامین) نسبت داد.