تاثیر ترپنها درجذب پوستی دیکلوفناک سدیم
چکیده
اثرات افزایندگی ترپنها بر روی جذبپوستی دیکلوفناکسدیم با استفاده از پوسترت موردارزیابی قرارگرفت دیکلوفناکسدیم بدلیل داشتن عوارض گوارشی بالا انتخاب شدهبود. ترپنها عبارت بودندازکارون، منتون، لیمونن اکساید، فارنزول(ترانس) نرولیدول(مخلوطی از ایزومرها) که با غلضتهای25 ,،05 ,،1 ,،15 ,،25 ,، (VV) مورداستفاده قرارگرفتند. پارامترهای مورداستفاده در جذبپوستی از قبیل فلاکس، نفوذپذیری(KP) ، ER نفوذپذیری وtL محاسبه شدند. منتون و لیمونن اکساید اثر بارزی در پارامترهای جذبپوستی نداشتند. کارون فعالیت افزایندگی نسبتاخوبی داشت. فارنزول دردرصدهای 25 و 05 میزان KP رابترتیب حدود19 و 77برابردر مقایسهباکنترل افزایش داد. نرولیدول بیشترین اثرافزایندگی رادرمیزان KP دیکلوفناکسدیم داشت به صورتی که میزان ER در غلظتهای1 ,،15 ,،25 ,بترتیب برابر با53 ،332 و 415 بود. با در نظرگرفتن نتایج قبلی فرمولاسیون ژل دیکلوفناکسدیم1,در حضورنرولیدون(25,) کهافزایندهبرتر میباشدساخته شد وپروفایل جدبپوستی آن تهیه گردیدو مشاهدهشد که میزان نفوذ دارو از فرمولاسیون ژل حاوی نرولیدون بیشترازژل کنترل(بدون نرولیدون) بود. نتایج بیانگر این است که ترپنهای الکلی مخصوصا نرولیدون تاثیر افزایندگی بیشتری نسبت به ترنهای کتونی و اپوکسیدی دارندومیتواننددر فرمولاسیون داروهایی کهازجذبپوستی مناسبی برخوردار نمی باشند موردامتحان قرارگیرند