بررسی تاثیر رسپیریدون در کاهش علایم سایکوز ناشی از مصرف متامفتامین (شیشه)
چکیده
هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثربخشی استفاده از داروی رسپیریدون در بیماران مبتلا به سایکوز ناشی از آمفتامین می باشد.در این مطالعه 32 نفر از بیماران مصرف کننده شیشه که دارای علایم سایکوز بوده و در بخش‌صهای مربوط به ترک اعتیاد بستری بودند مورد بررسی قرار گرفتند. پس از انجام تست ادرار و نتیجه مثبت آمفتامین و پس از تشخیص اختلال سایکوتیک ناشی از مصرف شیشه از طریق مصاحبه بالینی و تایید استاد، مقیاس SANS (برای ارزیابی علایم منفی) و مقیاس SAPS (برای ارزیابی علایم مثبت) توسط پزشک اجرا شد و بعد از نمره‌صگذاری و تعیین شدت علایم داروی ریسپیریدون بر اساس دوز درمانی به بیمار داده شد. بعد از یک هفته دوباره مقیاس SANS (برای ارزیابی علایم منفی) و مقیاس SAPS (برای ارزیابی علایم مثبت) اجرا شده و نتایج مقایسه گردید.از میان بیماران، 26 مورد (2/81%) مذکر و 6 مورد (8/18%) مونث بودند. میانگین سنی بیماران 27/8 9/31 سال بود. مدت مصرف متامفتامین به صورت متوسط 76/12 07/17 ماه بود. میانگین دوز مصرفی ریسپریدون در مطالعه 56/0 92/1 میلیصگرم در روز بود. تمامی بخش‌صهای مقیاس SAPS و قسمت بیصتوجهی و امتیاز کلی SANS کاهش معنیصداری پس از طی دوره درمانی با ریسپیریدون داشتند. متوسط میزان کاهش امتیاز SANS و SAPS پس از دوره درمانی با رسپیریدون نسبت به امتیازهای پیش از درمان به ترتیب 59/1 57/9 و 34/11 87/26 درصد بود. میزان کاهش SANS در 6/40% بیماران بین 1 تا 10 درصد و میزان کاهش SAPS در5/37% بین 10 تا 20 درصد بود. بین سن بیماران و مدت زمان مصرف متامفتامین با امتیازات SANS قبل و بعد از درمان همبستگی مثبت و معنیصداری دیده شد.