ارتباط بین دیسترس و خستگی رزیدنت های طب اورژانس با خطاهای پزشکی در اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) تبریز

Abstract

در این مطالعه هدف این است که حول یکی از عوامل مسبب اشتباهات پزشکی یعنی دیسترس و خستگی رزیدنت های اورژانس بررسی و پژوهش صورت گیرد و ارتباط آن با بروز خطا در بخش اورژانس سنجیده و گزارش شود. روش کار: در این مطالعه مقطعی - توصیفی جامعه پژوهش شامل 100 خطای پزشکی است که در یک دوره 6 ماهه بین فروردین ماه 1391 تا شهریور همین سال توسط رزیدنت‌صهای طب اورژانس در اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) به صورت خود گزارش دهی ثبت شده است. میزان فرسودگی، افسردگی و کم‌صخوابی از طریق پرسشنامه‌صهای با روایی و پایایی تایید شده به صورت emal در اختیار رزیدنت‌صهای طب اورژانس قرار گرفت تا در صورت بروز خطا وضعیت آنها از نظر سه پارامتر مذکور ارزیابی شود.نتایج: 100 خطای پزشکی گزارش شده توسط رزیدنت‌صهای طب اورژانس بیمارستان امام رضا که به صورت خودگزارش دهی ثبت شدند مورد مطالعه قرار گرفتند. 71 مورد (71%) توسط رزیدنت‌صهای مذکر و 29 مورد (29%) توسط افراد مونث صورت گرفته بودند. متوسط سن افراد 23/2 1/29 سال بود. بیشتر گزارشات (39%) از رزیدنت‌صهای سال سوم بود. 50% افراد متاهل و 50% نیز مجرد بودند. 29% افراد بومی و 71% غیر بومی بودند. 53% خطاها از نوع تشخیصی، 24% از نوع درمانی، 20% ناشی از خطا در پیگیری وضعیت بیمارانی که از شیفت قبل تحویل داده شده بودند و 3% نیز ناشی از خطا ناشی از کوتاهی در پیگیری انجام دستورات بیماران بودند. متوسط نمرات مربوط به مقیاس افسردگی، فرسودگی و خواب‌صآلودگی به ترتیب 62/1 62/2، 96/8 02/34 و 63/1 33/12 بودند. افسردگی در هیچ یک از افراد گزارش دهنده وجود نداشته است. 55% در خطر بسیار شدید فرسودگی قرار دارند و 40% نیز در خطر شدید خواب آلودگی قرار دارند. ولی در مورد سال تحصیل رزیدنت‌صها و وضعیت تاهل با بروز انواع خطا و نیز دسته‌صبندی مقیاس‌صهای خواب آلودگی و فرسودگی این اختلاف معنیصدار بود.