بررسی و درمان اختلالات دفع پس از جراحی های مختلف بیماری هیروشپرونگ در بیمارستان کودکان تبریز
چکیده
The aim of this investigation was to determine the incidence, diagnoses, therapies, and 6-month clinical outcomes in these children. In this cross-sectional study performed at pediatric surgery ward in Tabriz children hospital, incidence, diagnosis and treatment of defecation disorders after surgery for HD were studied. First, defecation pattern was determined in 230 cases of HD that were treated with surgery in past ten years (2001- 2011). Then 30 patients (> 1 year old) with severe disorders were recruited. Diagnostic and therapeutic procedures were performed. Treatment outcome was evaluated after six months. Defecation pattern was normal in 65% patients. In 21% of the cases, defecation disorders were mild and negligible, with no need of treatment. In 13%, this pattern was impaired and annoying for the patient. Seventy seven percent were male and 23% were female. Soiling, constipation, incontinency and enterocolitis were the postoperative disorders. The incidence of defecation disorders was low in transanal one staged pull-through surgery technique. Twelve patients were treated with reoperation, 10 cases recovered with drug administration and in 24 cases parental education was done. In a 6-month follow-up, clinical outcome was excellent in 5 (16.7%), good in 15 (50%), fair in 8 (26.7%), and poor in 2 (6.6%) patients.,
هدف از این مطالعه تعیین میزان بروز، تشخیص، درمان و پیگیری جواب به درمان شش ماهه میصباشد. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی مقطعی که در بخش جراحی بیمارستان کودکان تبریز به انجام رسید شیوع، تشخیص و درمان اختلالات دفعی در بیماران هیرشپرونگ جراحی شده مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا پترن دفعی230 بیمار مبتلا به هیرشپرونگ که در 10 ساله اخیر(1390-1380) جراحی شده بودند تعیین و سپس از بین آنها 30 بیمار بالای یک سال که دچار اختلال دفعی شدید بودند، جهت اقدامات مورد نظر وارد مطالعه شدند. اقدامات تشخیصی و درمانی بر روی عوارض انجام شده و نتایج درمان پس از شش ماه مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: الگوی دفع در اغلب بیماران پس از جراحی نرمال(65%) و در 21% بیماران اختلال دفعی خفیف و قابل چشم پوشی بود که نیاز به اقدام درمانی خاصی نداشتند. در 13% الگوی دفعی مختل بوده و برای بیمار آزار دهنده بود. 6/76% کودکان مورد مطالعه پسر و 4/23% دختر بودند. کثیف کردن لباسهای زیر، یبوست، عدم کنترل مدفوع، انتروکولیت، اختلالات دفعی پس از عمل بودند. این اختلالات در جراحی های تک مرحله‌صای کمتر بود. از جراحی مجدد در 12 مورد و درمان دارویی در 10بیمار و آموزش والدین در 24 کودک مورد استفاده گردید.در پیگیری 6 ماهه جواب به درمان در 7/16% عالی، 50% خوب، 7/26% نسبتا خوب و 6/6% بد بود.