افزایش بهر پرتودرمانی سلولهای سرطانی پستان (SKBR3 و T47D) به روش درمان ترکیبی با شیمی درمانی(2DG/DOX)

Abstract

The propose of this study was to evaluate the effect of 2-deox -D-glucose (2DG) along with Doxorubicin (Dox) and x-ray irradiation (IR) on inducing cell death and apoptosis, in T47D and SKBR3 breast cancer cells. SKBR3/T47D breast cancer cell lines were grouped in control (without radiation and drug treatment) and experiment (treated alone with 500M 2DG, 1 MDox, IR with doses of 1, 1.5and 2Gy and finally the radio-drugs treatment). Effects of the treatments were determined by ELISA analysis and MTT assay for treatment-induced apoptosis and viability, as well as the expression levels of apoptosis-related genes (PTEN, P53) by Quantitative Real Time PCR and CT number measurement. Up regulation of PTEN mRNA expression were seen in T47D Cell lines treated with Dox, 2DG and 2Gy IR and down regulation for the IR treated also with 1 and 1.5 Gy. There was also down regulation of P53mRNA expression for radio-drugs treatment. Increased level of P53 mRNA expression in drug treatment without IR, the decreased with IR alone were obtained for SkBr3 cell lines. Radio-drugs treatments reduced the level of PTEN mRNA expression in the cell lines. Furthermore, combination radio-drug treatment with doses of 1,1.5, and 2 Gy IR in T47D cell line result in lower survival rates (68.9, 55.7 and 50.4, respectively), as well as in SkBr3cell lines(51.3, 48.7and48.5, respectively). Discussion: The data obtained from radio-drug combination revealed a significant change of cell death compared with control (p<0.05). Also the gene expression level analysis showed differences for radio-drug combination treatment compared with alone treatment in the cell lines., هدف این مطالعه ارزیابی اثرات ترکیبی2-دئوکسی-دی-گلوکز(2DG) با دکسوروبیسین(DOX) و پرتودرمانیبرمیزان بروز مرگ سلولی و آپوپتوز درسلول های سرطانیپستانمی باشد. رده های سلولیSKBR3/T47Dدر دو گروه کنترل (بدون پرتو ودارو)وآزمون (بترتیب سریهای تیمار با 500میکرو مول 2DG ،1 میکرو مول دکسوروبیسین و پرتودهی ایکس با دوزهای 1، 5/1 و2 گری وسرانجام تیمارترکیبی داروها وپرتو) قرار داده شدند. روش های آنالیز ELISAوMTTبرای ارزیابی میزان بروز آپوپتوز و قابلیت زیست پذیری،همچنین میزان بیان ژن های مرتبط با آپوپتوز (PTEN,P53) با PCRQuantitative RT و اندازه گیری عددCTبررسی شد. تیمار سلولی با دکسوروبیسین،2DGو 2 گری پرتو در رده سلولیT47D،به افزایش بیانPTEN mRNA و در سایر دوزهای پرتو به کاهش بیان منجر شد. همچنین تیمار ترکیبی این رده،به کاهش سطح بیانP53 mRNAمنجر گردید.در رده سلولی SKBR3 تیمار داروئی و پرتو باعث کاهش سطح بیانPTEN mRNAگردید.همچنینتیمار بدون پرتو با افزایش بیانP53 mRNAو همراه با پرتو با کاهش بیان این ژن همراه بود.بعلاوه درمان ترکیبی در دوزهای 1، 5/1 و 2 گری پرتو در رده سلولیT47Dبا کاهش میزان بقا (به ترتیب به 9/68، 7/55و4/50)،همچنین در رده سلولیSkBr3 (به ترتیب3/51، 7/48 و 5/48) انجامید.بحث:داده های تیمار ترکیبی رده های سلولی با پرتودارو در این مطالعه تغییر فراوانی مرگ سلولی را نسبت به گروه کنترل مشخص نمود (05/0p<). همچنین آنالیز میزان بیان ژن نیز نشانگر تفاوت میزان بیان ژن در صورت تیمار ترکیبی پرتودارو نسبت به تاثیر هر کدام به تنهایی بوده است.