اثر تجویز امگا 3 بر آسیب DNA ناشی از مصرف سیگار
چکیده
This study aimed at evaluating the effect of omega 3 intake on DNA damage in smokers. Methods & Materials In a randomized clinical trial, 40 never-smoked healthy men and 40 currently smoker age-matched counterparts recruited during a 17-month period in Tabriz Imam Khomeini Hospital. In the first phase, serum total antioxidant capacity (TA) and level of 8OHdG were measured quantitively in both groups and compared. In the second phase, the smokers were randomized into two groups which were matched regarding age and the number of cigarettes smoked. Capsule of omega-3 was administered in one group daily for 3 months and the other group just received placebo in the same manner. Differences of serum TA and 8OHdG were compared between the two groups. Results At the baseline, mean serum TA was significantly lower in the smokers comparing the nonsmokers (1.390.15 vs. 1.490.18 percent, p=0.017). Likewise, mean serum level of 8OHdG was significantly higher in the same group (61.8237.77 vs. 34.9223.83 ng/ml, p=0.001). There was a significant reverse correlation between the number-duration (pack/year) of smoking and serum TA (rho=-0.928, p<0.001). This correlation was positively significant for the number-duration (pack/year) of smoking and serum 8OHdG (rho=0.807, p<0.001). Differences of serum TA (0.000.05 vs. 0.080.09 percent, p<0.001). and 8OHdG (-10.259.50 vs. 4.1110.33 ng/ml, p<0.001) was significant in the group received omega-3 supplementation comparing with the control group. ,
هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مصرف امگا-3 بر آسیب DNA در سیگاری هاست. مواد و روشهادر یک کارآزمایی بالینی تصادفی، 40 مرد سالم بدون سابقه مصرف سیگار و 40 مرد سیگاری فعال همسان از نظر سنی طی مدت 17 ماه در بیمارستان امام خمینی تبریز بررسی شدند. در مرحله اول، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام سرم (TA) و سطح 8OHdG بطور کمی در دو گروه اندازه گیری و مقایسه شد. در مرحله دوم، سیگاری ها بطور تصادفی به دو گروه همسان از نظر سن و تعداد مصرف سیگار تقسیم گردیدند. کپسول امگا-3 در یک گروه بطور روزانه بمدت 3 ماه تجویزگردید و گروه دیگر بهمان طریق دارونما گرفتند. تفاوت سطح سرمی TA و 8OHdG بین دو گروه مقایسه گردید. نتایج‌در آغاز مطالعه، متوسط سطح سرمی TA بطور معنی داری در سیگاری ها کمتر بود (15/039/1 در برابر 18/049/1 درصد، 017/0=p). بعلاوه متوسط سطح سرمی 8OHdG نیز در همان گروه بطور معنی داری بیشتر بود (77/3782/61 در برابر 83/2392/34 نانگرم در میلی لیتر؛ 001/0=p). همبستگی معکوس و معنی داری بین تعداد-مدت (بسته/سال) مصرف سیگار و TA سرم وجود داشت (928/0-=rho، 001/0>p). این همبستگی بصورت مثبت و معنی داری بین تعداد-مدت (بسته/سال) مصرف سیگار و 8OHdG سرم وجود داشت (807/0=rho، 001/0>p). تفاوت سطح سرمی TA (05/000/0 در برابر09/008/0 درصد؛ 001/0>p) و 8OHdG (50/925/10- در برابر33/1011/4 نانوگرم در میلی لیتر؛ 001/0>p) در گروه گیرنده امگا-3 در قیاس با گروه شاهد معنی دار بود.