مقایسه نتایج عمل رزکسیون و آناستوموز در تنگیهای بدنبال انتوباسیون تراشه در بیماران با و بدون تراکئوستومی در بیمارستان امام خمینی تبریز بین سالهای13821386
چکیده
This study aimed at evaluating the results of tracheal resection and anastomosis in patients with post-intubation tracheal stenosis with and without tracheostomy. In a case-control study, 53 patients with post-intubation tracheal stenosis referred to department of thorax surgery in Tabriz Imam Hospital for surgical reconstruction were evaluated during a 5-year period. The patients categorized in two groups; with and without tracheostomy. The length of the resection part, the rate of dual proximal and distal release of trachea, and the rate of post-operation restenosis and complications were compared between the groups. The patients were followed for one year. There were 24 (45.3%) and 29 (54.7%) patients with and without tracheostomy, respectively. The mean length of the resected part was significantly higher in patients with tracheostomy (2.310.34 cm vs. 3.430.60 cm; p<0.001). The rate of dual proximal and distal resections were significantly higher in the same group (91.7% vs. 10.3%; p<0.001). The post-surgical restenosis was seen more frequently in patients with tracheostomy (70.8% vs. 6.9%; p<0.001). They were all fully resolved by endoscope-assisted dilations. Granulation tissue was appeared more frequently in patients with tracheostomy during follow-up (70.8% vs. zero; p<0.001). No serious complications or death occurred during follow-up. ,
هدف از این مطالعه بررسی نتایج رزکسیون و آناستوموز نای در بیماران دچار تنگی پس از لوله گذاری تراشه با و بدون تراکئوستومی است.در یک مطالعه مورد-شاهدی، 53 بیمار دچار تنگی پس از لوله گذاری نای که جهت بازسازی جراحی به بخش توراکس بیمارستان امام خمینی تبریز ارجاع شده بودند، در مدت 5 سال بررسی گردیدند. بیماران به دو دسته با و بدون تراکئوستومی تقسیم شدند. طول ناحیه رزکت شده، فراوانی آزادسازی دوگانه دیستال و پروگزیمال نای و میزان تنگی مجدد و عوارض پس از جراحی در دو گروه مقایسه گردید. بیماران بمدت یک سال پیگیری شدند. 24 (3/45%) و 29 (7/54%) بیمار بترتیب با و بدون تراکئوستومی بودند. متوسط طول قسمت رزکت شده در بیماران دارای تراکئوستومی بطور معنی داری بیشتر بود (34/031/2 در برابر 60/043/3 سانتی متر؛ 001/0>p). فراوانی رزکسیون دوگانه دیستال و پروگزیمال بطور معنی داری در بیماران همان گروه بیشتر بود (7/91% در برابر 3/10%؛ 001/0>p). تنگی مجدد پس از جراحی در گروه دارای تراکئوستومی بطور معنی داری بیشتر بود (8/70% در برابر 9/6%؛ 001/0>p). تمامی آنها بوسیله اتساع به کمک اندوسکوپ بطور کامل بهبود یافتند. بافت گرانولاسیون در بیماران دچار تراکئوستومی در طی مدت پیگیری بیشتر ظاهر شد (8/70% در برابر صفر؛ 001/0>p). طی مدت پیگیری عارضه جدی یا مرگ مشاهده نشد.