مقایسه اثر شیاف واژینال دینوپروستون(PGE2) و جاگذاری
چکیده
باشد، سرویکس زودتر به القای زایمان پاسخ می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر شیاف واژینال دینوپروستون و جاگذاری سوند فولی در فضای اکسترا آمنیوتیک در تحریک زایمانی حاملگی های ترم است.در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، تاثیر شیاف واژینال دینوپروستون و جاگذاری کاتترفولی در فضای اکستراآمنیوتیک را در زنان نولی پار با اندیکاسیون ختم حاملگی و دارای سرویکس نامطلوب (نمره بی شاپ 4)، در بیمارستان الزهرا و طالقانی تبریز مورد بررسی قرار دادیم. 22 بیمار بوسیله سوند فولی و 22 بیمار بوسیله شیاف واژینال دینوپروستون مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن حاملگی در بیماران گروه سوند فولی 44/100/39 هفته و میانگین سن حاملگی در بیماران گروه شیاف دینوپروستون ، 61/131/39 هفته بود (625/0=P). میانگین فاصله زمانی از زمان مداخله تا زایمان واژینال در بیماران گروه سوند فولی 70/2 83/12 ساعت و در بیماران گروه شیاف دینوپروستون ، 73/3 00/12 ساعت بود (492/0=P). میانگین نمره بی شاپ 6 ساعت پس از مداخله اولیه در بیماران گروه سوند فولی 82/1 22/6 و در بیماران گروه شیاف دینوپروستون ، 46/2 63/4 بود (019/0=P). میانگین مدت زمان لازم برای رسیدن به نمره بی شاپ بالای 7 پس از مداخله اولیه در بیماران گروه سوند فولی 59/2 25/8 ساعت و در بیماران گروه شیاف دینوپروستون ، 69/3 55/9 ساعت بود(212/0=P). ریت زایمان سزارین در گروه سوند فولی و گروه شیاف دینوپروستون 18/18% و 50% بود(026/0 =P).نتیجه گیری: در مطالعه ما نیز هر دو روش مورد استفاده برای آماده سازی سرویکس موثر و مفید بود و باعث افزایش معنی داری در نمره بی شاپ بیماران شده بود. در مطالعه ما ریت زایمان سزارین در بیماران گروه سوند فولی و شیاف دینوپروستون به ترتیب 18/18% و 50% بود و میزان زایمان سزارین در بیماران گروه شیاف دینوپروستون بصورت معنی داری بیشتر از گروه سوند فولی بود.