بررسی رابطه بین تغییرات ECG در جریان انفارکتوس حاد میو کارد AMI با یافتههای آنژیوگرافی کرونر
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین تغییرات الکتروکاردیوگرام در جریان انفارکتوس حاد میوکارد با یافته های آنژیوگرافی کرونر می باشد در این مطالعه بیمار با اولین انفارکتوس حاد میوکارد که معیارهای لازم را داش100 انتخاب شدند اولین الکتروکاردیوگرام قبل از شروع درمان با بیشترین تغییرات بهمراه فیلم آنژیوگرافی بیماران تحت مطالعه قرار گرفت صعود قطعه ST در لید avR)=(P و بلوک شاخه راست و افت قطعه ST در لید V5 در لید V1 بیشتر از میلی متر قویا نشانه انسداد ثلث ابتدائی شریان LAD می باشند وجود موج Q غیر طبیعی در لیدهای V0001 V6 نشانه انسداد قسمت دیستال شریان LAD می باشد Q غیر طبیعی در لید avL و افت قطعه ST ب25ژه بیشتر یا مساوی یک میلی متر در لیدهای تحتانی نشانه ضایعه پروگزیمال LAD می باشد در حالیکه فقدان افت قطعه ST در لیدهای تحتانی در انفارکتوس قدامی حاد با ضایعه قسمت دیستال شریان LAD همراه می باشد لید avR اطلاعات بسیار مهم از نظر تعیین پروگنوز و پیش بینی انسداد شریان LAD و LMCA دارد صعود ST در لیدها avR که بیشتر از لید V1 باشد ارزش پیشگوئی کننده در ضایعات LMCA دارد در بیماران با انفارکتوس حاد قدامی سایز انفارکتوس و میزان اختلال عملکرد بطن چپ مستقیما با جهت انحراف قطعه ST در لیدای تحتانی رابطه دارد حداقل اختلال با صعود قطعه ST در لیدهای تحتانی دیده می شودو حداکثر اختلال با Superior ST elevation در لیدهای تحتانی. در بیماران با انفارکتوس تحتانی افت قطعه ST بیشتر یا مساوی یک میلی متر در لیدهای I و avL و بیشتر بودن میزان صعود ST در لید III از II بنفع ضایعه کرونر راست می باشد