تعیین فراوانی کرایوگلبولینمی در بیماران دیالیزی و پیوند کلیهای مبتلا به هپاتیت های ویروسی (B,C)
چکیده
هدف از این بررسی یافتن میزان فراوانی کرایوگلبولینمی ونقش سیستم کمپلمان در بیماران دیالیزی می باشد. بیمار تحت دیالیز به همراه بیمار تحت عمل پیوند 229ه که وجود آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B وآن70 بادی ضد ویروس هپاتیت C در آنها و در موارد مثبت بوسیله نسل سوم الایزاتائید شده است، از هر دو جنس و با طول درمان متفاوت انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفته است. نمونههای سرم در دمای درجه ساتیگراد جمع آوری و جداسازی شده و در یخچال به مدت یک هفته نگهداری شده است تا کرایو گلبولینها رسوب نمایند. از طرف دیگر فاکتور روماتوئیدی و کمپلمان( شامل اجزا C3 و C4 و نیز37عالیت (CH50 بلافاصله انجام شده است. وجود کرایوگلوبینمی در درصد بیماران دیالیزی و در درصد بیماران پیوندی به اثبات رسیده است و در غالب این موارد کاهش اجزا C3 و c4 و فعالیت CH50 دیده شده است درصد موارد مثبت فاکتور روماتوئیدی در بیماران دیالیزی و پیوند کلیه بترتیب درصد و درصد بود سن بیماران تاثیر مهمی نداشت و این در حالی اس3668 طولانی شدن مدت دیالیز میزان فراوانی1571یوگلوبینمی و شیوع فاکتور روماتوئیدی در بیماران دیالیزی و پیوند کلیه به ترتیب درصد و درصد بود. سن بیماران تاثیر مهمی نداشت و این در حالی است که طولانی شدن مدت دیالیز میزان فراوانی کرایوگلوبینمی و شیوع فاکتور روماتوئیدی را بطور چشمگیری افزایش داد5357ت شیوع کر20وگلوبینمی و فاکتور روماتوئیدی در بیماران دیالیزی دچار عفونت با ویروس هپاتیت B بترتیب درصد و درصد بود در حالی که این مقادیر در افراد دچار عفونت با ویروس هپاتیت C بترتیب درصد و درصد بود این مقادیر در بیماران پیوند کلیه به ترتیب درصد و درصد 5357ر یافته ا20 شیوع کرایوگلوبینمی و فاکتور روماتوئیدی در بیماران مونث دیالیزی بیشتر از مردان بود این مورد در بیماران پیوندی صادق نیست