تعیین سطح و عیار سرمی ایمنوگلوبولینهای IgM IgG IgA وایزوهماگلوتی نین ها در بیماران مبتلا به لوسمی حاد (AML ALL)
چکیده
در این مطالعه سطح و عیار سرمی ایمنوگلوبولین های G.M.A و ایزوهماگلوتی نین های سرم (AntiA,AntiB) در بیمار مبتلا به لوسمی حاد بررسی و ب100 نفر از افراد سالم ( گروهکنترل ) مقایسه شد.در بیماران48بتلا به لوسمی حاد میلوژن غلظت ایمنوگلوبولین M سرم در مرحله بعدازدرمان کاهش معنی داری را نشان می دهد و در بیماران مبتلا به لوسمی حاد لنفوسیتیک نیز کاهش معنی دار غلظت ایمنوگلوبین M در مرحله تحت درمان و بعد از درمان (رمیسیون ) دیده شد.در بیماران مبتلا به لوسمی حاد لنفوسیتیک نیز در مراحل قبل از درمان و تحت درمان افزایش معنی دار و در مرحله بعد از درمان کاهش معنی دار در غلظت ایمنوگلوبین دیده شد. در بیماران مبتلا به لوسمی حاد میلوژن غلظت ایمنوگلولین A سرم در هر سه مرحله قبل از درمان، تحت درمان و بعد از درمان افزایش معنی دار را نشان می دهد(P0.05) اما در بیماران مبتلا به لوسمی حاد لنفوسیتیک غاظت ایمنوگلوبین A در هر سه مرحله یاد شده کاهش معنی داررانشان می دهد (P0.05) در بیماران مبتلا به لوسمی حاد میلوژن در مراحل تحت درمان و بعد از درمان و در بیماران مبتلا لوسمی حاد لنفوسیتیک در مرحله تحت درمان کاهش معنی دار تیتر AntiA سرم دیده شد..(P0.05) همچنین در بیماران مبتلا به لوسمی حاد در مرحله تحت درمان کاهش معنی دار در تیتر AntiB سرم را نشان می دهند.بیماران مبتلا به لوسمی حاد میلوژن افزایش شدید در مرحله قبل از درمان و افزایش خفیف در مرحله تحت درمان جزء گامای سرم را نشان می دهند اما در بیماران مبتلا به لوسمی حاد لنفوسیتیک تنها افزایش خفیف در جزء گاما در مرحله قبل از درمان دیده می شود