بررسی اثر ترکیبی Dimethyl fumarate و Ruxolitinib در درمان آنسفالیت خود ایمن تجربی (EAE) به عنوان مدل حیوانی بیماری مالتیپل اسکروزیس (MS)
Loading...
Files
Date
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی
Abstract
(مالتیپل اسکلروزیس) و مدل حیوانی آن، انسفالومیلیت خود ایمن (EAE)، رایج ترین بیماری خودایمن مزمن در افراد جوان بوده که با ایجاد التهاب و دمیلینه شدن سیستم عصبی مرکزی شناخته می شود. پاتوژنز بیماری ام اس بسیار پیچیده است و بسیاری از جنبه هاي مختلف سیستم ایمنی از جمله سلول های TCD4+، TCD8+ و B ها در بروز آن دخالت دارند.درگیر می باشند. از جمله لنفوسیت های T CD4+ درگیر در بیماری می توان به لنفوسیت های Th17 تولید کننده IL-17 اشاره کرد. بالانس Th17/Treg در بیماریهای خودایمن شامل MS نقش مهمی دارد و در این مطالعه ما اثر درمانی همزمان دو ترکیب Ruxolitinib و DMF که قادر به تغییر در این بالانس هستند را بر روی موشهای EAE بررسی کردیم.
مواد و روش ها: ما در این مطالعه با القا مدل موشی EAE، اثر ترکیبی دو داروی DMF و Ruxolitinib را در کاهش شدت بیماری و التهاب مورد ارزیابی قرار دادیم. موش ها به مدت 14 روز تحت درمان با داروها قرار گرفتند. پس از این مدت موش ها با رعایت اصول اخلاقی کشته شده و بافت های مغز، طناب نخاعی و طحال جهت ارزیابی جدا گردید. در ابتدا تاثیر دارو ها از نظر کاهش شدت التهاب و کاهش میزان دمیلینه شدن مورد ارزیابی قرار گرفت. بافت های جدا شده همچنین از نظر بیان ژن، سطوح سایتوکاین و تعداد سلول های التهابی بررسی شدند.
یافته ها: داروهای Dimethyl fumarate و Ruxolitinib به طور قابل توجهی شدت التهاب و میزان دمیلینه شدن را کاهش می دهند. تعداد سلول های التهابی Th17 و سایتوکاین های ترشح شده از این سلول ها بعد درمان ترکیبی کاهش می یابد در حالیکه افزایش جمعیت سلول های Treg و سطوح سایتوکاین های ضد التهابی بعد درمان گزارش شد.