بررسی محلولیت پاکلی‌تاکسل در حضور اکسپیان‌های تزریقی

Abstract

مقدمه: فرمولاسیون تاکسول حاوی (v/v) 50:50 از کرموفور EL و اتانول است. کرموفور EL مسئول عوارض جانبی بسیاری است که مهم‌ترین آن‌ها واکنش‌های ازدیاد حساسیت است. کرموفور EL موجب مهاجرت دی اتیل هگزیل فتالات (DEHP) از ظروف پلی وینیل کلریدی (PVC) و ورود آن به محلول می‌شود. اهداف: هدف این پژوهش بررسی محلولیت پاکلی‌تاکسل در حضور اکسپیان‌های تزریقی است. مواد و روش‌ها: محلولیت پاکلی‌تاکسل با روش shake flask در PEG 400، اتانول، میگلیول 812، اکتانوئیک اسید و اولئیک اسید تعیین شد. مایع رویی فیلتر شد و غلظت دارو با HPLC تعیین گردید. دو تا از اکسپیان‌هایی که پاکلی‌تاکسل بیشترین محلولیت را در آن‌ها داشت، برای تهیه‌ی حاملی با ترکیب (v/v) 50:50 استفاده شدند. سیتریک اسید منوهیدرات برای افزایش پایداری اضافه شد. مخلوط‌های تهیه شده به مدت سه ماه در دمای محیط و شرایط تست پایداری تسریع شده نگهداری شدند. ml 1 از مخلوط‌ها به حجم‌های 1، 5، 10، 25 و ml 50 از نرمال سالین اضافه شد و به مدت 5 دقیقه هم زده شد. همه‌ی رقت‌ها سانتریفیوژ شدند و رسوب دارو در همه‌ی آن‌ها مشاهده شد. مایع رویی از رقت 1:50 مورد آنالیز با HPLC قرار گرفت. نتایج: پاکلی‌تاکسل بیشترین محلولیت را در PEG 400 دارد چون از لحاظ قطبیت و تعادل هیدروفوب و هیدروفیل شبیه‌اند. کوسولوانت پیوندهای هیدروژنی آب را مختل می‌کند و موجب کاهش ثابت دی‌الکتریک سیستم حلالی می‌شود. شباهتِ قطبیت دارو و حلال، سرعت تخریب دارو را کمتر می‌کند. تنظیم pH بین 3 تا 6 با سیتریک اسید منوهیدرات، پایداری را بالا می‌برد. با رقیق شدن کوسولوانت، دارو رسوب می‌کند. نتیجه‌گیری: پاکلی‌تاکسل بیشترین محلولیت را در PEG 400 و اتانول نشان داد. مخلوط 50:50 از PEG 400 و اتانول که حاویِ سیتریک اسید از لحاظ شیمیایی پایدار بود. با افزودن مخلوط به حجم بالای آب، پاکلی‌تاکسل در اثر رقیق شدن کوسولوانت رسوب کرد.