بررسی اثرات پنتوپرازول در تحمل ناشی از مورفین در موش سوری

Abstract

مقدمه: مصرف مزمن ضد دردهای اپیوئیدی منجر به بروز تحمل به اثر ضددردی می‌شود. یکی از دلایل بروز تحمل، افزایش فاکتورهای التهابی، بیان ژنی P- glycoprotein است. در بعضی از مطالعات اثرمهاری پنتوپرازول در مهاربیان ژنی و یا مهار P-gp گزارش شده است. هدف: هدف از مطالعه‌ حاضر ارزیابی اثرات پنتوپرازول در تحمل ناشی از مورفین درموش‌ سوری نر بود.روش‌کار: 80 سر موش سوری نر با محدوده وزنی 30-20 گرم به طور تصادفی در 2 دسته درمانی و پیشگیری قرار گرفتند. هردسته شامل 5 گروه 8 تایی بود. در روش های A برای القای تحمل و B برای پیشگیری از تحمل حیوانات، رژیم‌‌های داروئی Saline (10 mL/kg, sc) یا Morphin (10 mg/kg, sc, Twice daily) جهت ایجاد تحمل به مورفین، و یا ترکیب دوزهای مختلفی از پنتوپرازول برای پیشگیری از پیدایش تحمل نیم ساعت قبل از تزریق مورفین را به مدت 10روز دریافت کردند. سپس در روز یازدهم در حیوانات بعد از گرفتن Baseline latency time با تزریق تست دوز مورفین (9 mg/kg,ip) اثرات ضد دردی مورفین در گروه های ذکر شده انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج حاکی از این بود که دوزهای مختلف پنتوپرازول( 25,50,100 mg/kg/day) موجب کاهش معنی داری (*** p<0.001) در پیدایش تحمل و درمان تحمل به اثرات ضددردی مورفین می‌شود. نتیجه‌گیری: پنتوپرازول در موش سوری نه تنها موجب پیشگیری از تحمل به اثرات ضد دردی مورفین، بلکه تحمل ایجاد شده را نیز بر می گرداند. این اثر احتمالا با مکانیسم مهارP-gp (در برگرداندن تحمل) و مهار بیان ژنی P-gp (در مهار پیدایش تحمل) است. جهت روشن شدن مکانیسم دقیق نیازمند مطالعات تکمیلی هستیم.