بررسی عوامل خطر ابتلا به موکورمایکوزیس مرتبط با کووید-19 در شهر تبریز در سال 1400

Abstract

موکورمایکوزیس که یک عفونت قارچی نادر است؛ میان بیماران کووید-19 فعال/اخیر افزایش یافته‌است. افزایش شیوع این بیماری در کشورهایی از جمله هند و ایران بار زیادی به سیستم سلامت وارد کرده‌است. مطالعات پیرامون خصوصیات دموگرافیک و آزمایشگاهی این بیماران به تشخیص و مدیریت کارآمدتر این جمعیت کمک زیادی می‌کند. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی مشخصات بالینی، اپیدمیولوژیکی و عوامل خطر ابتلا به COVID-19 associated mucormycosis (CAM) می‌باشد. مواد و روش کار: این مطالعه، یک مطالعه‌ی مشاهده‌ای گذشته نگر بر روی 109 بیمار مبتلا به CAM در بیمارستان های امام رضا و سینا در شهر تبریز می‌باشد. تمام بیماران بستری در سال 1400 وارد مطالعه شده‌اند. اطلاعات بالینی و دموگرافیک بیماران از پرونده‌های بالینی به دست آمده‌است. سابقه ابتلا به کووید-19 با تست Reverse Transcription-Polymerase Chain Reaction (RT-PCR) از نمونه بینی-حلقی/دهانی-حلقی به اثبات رسیده است. یافته ها: از میان 109 بیمار مورد مطالعه، 54 زن و 55 مرد بوده و میانگین سنی بیماران 55.88±12.53 سال بوده‌است. 73 بیمار در طی ابتلا به کووید-19 بستری بیمارستانی داشته‌اند که میانگین طول مدت بستری آن‌ها 12.79±7.12 روز بوده‌است. 92.7% بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس بوده‌اند که 30.2% بیماران از ابتلا به دیابت اطلاعی نداشته‌اند. 86.2% بیماران مصرف کورتیکواستروئید در زمان ابتلا به کووید-19 داشته‌اند. درگیری سینونازال (46.8%) و رینو-اربیتو-سربرال (32.1%) به‌ترتیب شایع‌ترین فرم درگیری بوده‌است. میانگین سطح فریتین سرم 670 ng/ml بوده‌است. ابتلا به دیابت و مصرف کورتیکواستروئید با ابتلا به CAM ارتباط داشتند.