School of Advanced Medical Sciences

Permanent URI for this communityhttps://dspace.tbzmed.ac.ir/handle/123456789/17

This faculty is the second largest faculty for Advanced Medical Science in IRAN in terms of variety of disciplines and courses as well as availability of advanced technologies. This faculty offers graduate courses in two disciplines for Master of Science and Ph.D programs. The Students enjoy educating in Medical Biotechnology, Medical Nanotechnology, Molecular Medical , Nuro Sciences, Medical Engineering, Tissue Engineering and Reproduce Medicine. We have an active gradual program with more than 120 students pursuing further education in diverse areas of Advanced Medical Sciences. We recognize the importance of inter-disciplinary research and advanced technologic developments which has had led to collaboration `with other research centers in the campus and other universities in Iran and all over the world. Through the web-site you will find the information on the faculty, staff and students, degree and program courses, research and basic and clinical interests as well as current events.

Browse

Filters

1900 - 20891412280 - 23231

Settings

Search Results

Now showing 1 - 10 of 445
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    Investigating the effect of treatment with thalidomide on the expression of inflammatory and anti-inflammatory genes in monocyte-derived dendritic cells and their co-culture on the response of autologous T cells (cancer vaccine production)
    (Tabriz University of Medical Sciences Faculty of Advanced Medical Sciences, 2025) Abbaszadeh . , Mohsen; Baradaran, Behzad; Molecular Medicine; Sadeghi, MohammadReza
    Dendritic cells (DCs) are highly specialized antigen-presenting cells that integrate a variety of signals and regulate the immune responses. DCs and antigen-specific T cells interact to generate antigen-specific T cell responses, including their activation or development of tolerance. Thalidomide is a drug that was initially used as a sedative, however was quickly abandoned due to its teratogenic effects. This drug is known as a strong suppressor of the immune system due to its anti-inflammatory and anti-angiogenic properties. But it has been demonstrated that thalidomide and chemically related drugs like lenalidomide and pomalidomide, which have a similar structure, improve the function of DCs by interfering with several signaling pathways in cells. Our aim in this study was to investigate the effects of thalidomide on the differentiation, maturation and expression of inflammatory markers in thalidomide treated DCs and the impact of this treatment on the response of T cells in T/DC co-cultures. Materials and methods After isolation of peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) using the Ficoll technique, monocytes were isolated from PBMCs by MACS method. After cultivating monocytes in 6-well plates and adding cytokines including granulocyte-macrophage colony-stimulating factor (GM-CSF) and interleukin-4 (IL-4), the plate was placed in the incubator and checked daily for contamination. On day 3, half of the medium on the wells was slowly removed and replaced with fresh medium containing cytokines. After examining the differentiation of mo-DCs by flow cytometry, mo-DCs were treated with thalidomide. To investigate the effect of thalidomide treatment on the phenotypic characteristics of mo-DCs, flow cytometry technique was used. The real-time PCR method was used to investigate the gene expression of various inflammatory and anti-inflammatory factors in treated and untreated mo-DC groups. Finally, to investigate the effect of thalidomide-treated-mDCs on the T cells response, the expression levels of T-bet, IFN-ɤ, FOXP3, and TGF-β genes in co-cultured T cells with mDCs was investigated by real-time PCR method. Results Thalidomide treatment significantly increased the expression of the maturation and antigen-presentation-related markers including CD11c, CD86, and HLA-DR in mDCs. Also, this treatment increased IL-12 gene expression in mDCs. Co-culture of autologous T cells and Thalidomide-mDCs led to enhanced expression of IFN-ɤ and T-bet in T cells compared to mDC/T cells co-cultures. Conclusion Treatment of DCs with thalidomide significantly improves their maturation and stimulatory capacity. In addition, treated DCs can increase the gene expression of anti-tumoral cytokines in co-cultured T cells. Our findings showed that thalidomide can be used as an adjuvant for application in cancer immunotherapy with DC vaccine. Keywords DC, T cells, Thalidomide, Cancer
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    بررسی اثر تیمار با داروی تالیدوماید بر روی بیان ژن‌های التهابی و ضد التهابی در سلول‌های دندریتیک مشتق از مونوسیت و همکشتی آنها بر روی پاسخ سلول‌های T اتولوگ ( تولید واکسن سرطان )
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز دانشکده علوم نوین پزشکی, 1403) عباس زاده, محسن; برادران, بهزاد; پزشکی مولکولی; صادقی, محمدرضا
    سلول‌های دندریتیک (DCs) سلول‌های ارائه دهنده آنتی‌ژن بسیار تخصصی هستند که انواع سیگنال‌های دریافتی را ادغام می‌کنند و پاسخ ایمنی را تنظیم می‌کنند. فعل و انفعالات دو طرفه بین DC ها و سلول‌های T اختصاصی آنتی ژن، میتواند باعث پاسخ‌های T سل اختصاصی آنتی‌ژن در مسیر تحریک ان‌ها یا القای تولرانس باشد. تالیدوماید (Thalidomide) دارویی هست که در ابتدا به عنوان یک آرام بخش استفاده میشد، اما به دلیل اثرات تراتوژنیک به سرعت کنار گذاشته شد. این دارو بدلیل دارا بودن خواص ضد التهابی و ضد رگ زایی، به عنوان یک سرکوب کننده قوی سیستم ایمنی شناخته می شود. اما بعلت مداخله در مسیر های سیگنالینگ مختلف در سلول‌ها، نشان داده شده است که تالیدومید و ترکیبات که از نظر ساختاری به آن شباهت دارند مانند لنالیدوماید و پومالیدوماید، باعث تقویت عملکرد DC ها می‌شوند. هدف ما در این مطالعه بررسی اثرات ایجاد شده توسط تالیدوماید بر روی تمایز، بلوغ و بیان مارکر‌های التهابی در DC های تیمار شده با تالیدوماید و تاثیر این تیمار بر روی پاسخ سلول‌های T در هم کشتی سلول های T/DC بود. مواد و روش‌ها پس از جدا کردن سلول‌های تک هسته ای خون محیطی (PBMCs) با استفاده از تکنیک فایکول، مونوسیت ها از PBMC ها با روش MACS جدا شدند. پس از کشت مونوسیت‌ها در پلیت 6 خانه و اضافه کردن سایتوکاین‌های granulocyte-macrophage colony-stimulating factor (GM-CSF) و interleukine-4 (IL-4)، پلیت در انکوباتور 0C37 قرار داده شد و روزانه از نظر آلودگی بررسی گردید. در روز 3 نصف محیط رویی چاهک ها به آرامی خارج گردیده و با محیط تازه حاوی سایتوکاین‌ها جایگزین گردید. پس از بررسی تمایز mo-DC ها با روش فلوسایتومتری، mo-DC ها با تالیدوماید تیمار شدند. برای بررسی تاثیر تیمار با تالیدوماید بر روی ویژگی‌های فنوتیپیک mo-DC ها از تکنیک فلوسایتومتری استفاده شد. از روش real-time PCR برای بررسی بیان ژن فاکتورهای التهابی و ضد التهابی مختلف در گروه mo-DC های تیمار شده و نشده استفاده گردید. در نهایت برای بررسی تاثیر سلول‌های تیمار شده با تالیدوماید بر روی پاسخ سلول‌های T، میزان بیان ژن‌های T-bet، IFN-ɤ،FOXP3 ، و TGF-β در سلول‌های T همکشت داده شده با mDCs و سلول‌های T همکشت داده شده با Thalidomide mDCs با روش real-time PCR بررسی شد. نتایج تیمار mDC ها با تالیدوماید بطور قابل‌توجهی باعث افزایش بیان مارکرهای CD11c، CD86 و HLA-DR، که مارکرهای مرتبط با بلوغ و عملکرد ارائه آنتی ژنی در DC ها هستند، شد. هم چنین این تیمار باعث افزایش بیان ژن IL-12 و TNF-α در DC ها گردید و این افرایش تغییر قابل توجهی همراه بود (P < 0.01). همکشتی سلول‌های T اتولوگ و Thalidomide- mDC ها منجر به افزایش بیان IFN-ɤ و T-bet در سلول های T نسبت به همکشتی سلول‌های mDC/T شد( P < 0.05). نتیجه گیری تیمار DC ها با تالیدوماید به طور قابل‌توجهی بلوغ و فعالیت تحریکی DC ها را بهبود می‌بخشد. علاوه بر این، DC های تیمار شده می‌توانند بیان سایتوکاین‌های ضد توموری سلول‌های T را افزایش دهند. یافته‌های ما نشان داد تالیدوماید می‌تواند به عنوان ادجوانت برای استفاده در ایمونوتراپی‌های سرطان با واکسن DC مورد استفاده قرار گیرد. واژگان کلیدی
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    Study of autophagy in HepG2 cancer cells after MicroRNA-34a and methyl adenin treatment loaded with cellulose lysine particles and depicting bioinformatic’s map of related genes
    (Tabriz University of Medical Sciences Faculty of Advanced Medical Sciences, 2025) Rahdan, Fereshteh; . Taghizadeh, Eskandar; Vaghefi Moghadam, Sevil; Jahanban, Rana; medical biotechnology; Alizadeh, Effat; Saberi, Alihossein
    Introduction: Liver cancer is one of the most dangerous types of cancer today and includes two types: primary and secondary. Primary cancer starts in the liver tissue itself, while secondary cancer has metastasized to the liver from another organ. Hepatocellular carcinoma (HCC) is known as the most common type of cancer in adults and is currently one of the leading causes of death among people with cirrhosis caused by hepatitis B or C. Current treatments include surgery and chemotherapy, but these methods have many side effects and may reduce survival rates. Therefore, researchers are trying to find alternative treatments with fewer side effects and greater efficacy. One promising option in this regard is the use of nanocarriers. Cellulose, a natural polymer material, has attracted much attention in recent years in the field of drug delivery due to its properties such as biocompatibility, biodegradability, and easy availability. The aim of this study is to synthesize nanoparticles based on microcrystalline cellulose derivatives that have the ability to load polyplexes containing miR-34a and 3MA and simultaneously affect cancer cells in vitro. Method: Microcrystalline cellulose is oxidized and cellulose dialdehyde is synthesized. The synthesized cellulose dialdehyde in combination with oleylamine provides a dual-functional cellulose-based nanoparticle with aldehyde and amine functional groups. The poly-L-lysine polymer forms a polyplex through electrostatic bonding with miR-34a. Dual-functional cellulose nanoparticles simultaneously load miR-34a and 3MA through self-assembly. The physicochemical properties of this nanoparticle loaded with therapeutic agents were evaluated. In addition, MTT, cell uptake, apoptosis, cell cycle, Western blot and Real-time PCR tests were performed to investigate the effect of this nanoparticle on the HepG2 cell line. Findings: In the present study, a modified dialdehyde cellulose (MDAC) nanocarrier that responds to lysosomal pH was designed to simultaneously load polyplexes of hsa-miR-34a and 3MA and evaluate its antitumor effect against HCC cells. The polyplexes containing hsa-miR-34a and poly L-lysine (PLL) with an optimal N/P ratio of 1:20 exhibited a zeta potential of +9.28. These polycations significantly modulated the surface charge of 3MA MDAC for optimal cell membrane transport and significantly increased their stability. The PLLmiR34a/3MA MDAC nanoparticles had a loading efficiency of about 99.7% for miR-34a and 35% for 3MA. In accordance with pH dependence, PLLmiR34a/3MA MDAC polyplex nanoparticles inhibited the expression ofautophagy genes (p<0.05), prevented the formation of autophagosomal vacuoles and were highly effective in reducing cell survival, anti-migratory effects (>100% scratch) and scratch blockage (early + late apoptosis = 67.15%) in HepG2 cells. Our cellulose-based nanocarrier may show the potential to enhance the combination therapies for future clinical translation in therapeutic efficacy of HCC. Conclusion: This is the first study in which 3MA and miR-34a were coloaded onto dual-drug cellulose nanoparticles. The cellulose-based nanocarrier enhanced the anticancer efficacy of the loaded therapeutic agents compared to the free state. Keywords: Hepatocellular carcinoma, cellulose-based nanocarrier, 3MA, miR-34a, autophagy, apoptosis
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    مطالعه اتوفاژی در سلول های HepG2 بعد از تیمار با miR-34a و متیل آدنین بارگذاری شده با ذرات سلولز-لیزین و ترسیم نقشه بیوانفورماتیکی ژن های مرتبط
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز دانشکده علوم نوین پزشکی, 1403) راهدان, فرشته; جهانبان, رعنا; واقفی مقدم, سویل; بیوتکنولوژی پزشکی; علیزاده, عفت; صابری, علی حسین
    مقدمه: سرطان کبد یکی از خطرناک‌ترین انواع سرطان‌ها در حال حاضر به شمارمی‌رود و شامل دو نوع اولیه و ثانویه است. سرطان اولیه از بافت خود کبد شروع می‌شود، در شرایطی که سرطان ثانویه از اندام دیگری به کبد متاستاز داده است. هپاتوسلولار کارسینوما (HCC) به عنوان شایع‌ترین نوع بیماری سرطان در بزرگسالان می‌شناسد و در حال حاضر، یکی از علل اصلی مرگ و میر در میان افراد است که به سیروز ناشی از از هپاتیت B یاC مبتلا هستند. درمان‌های فعلی شامل جراحی و شیمی درمانی می‌شود، اما این روش‌ها عوارض جانبی زیادی دارند و ممکن است نرخ بقا را کاهش دهند. بنابراین، محققان در حال تلاش برای یافتن درمان‌های جایگزین با عوارض کمتر و کارایی بیشتر هستند. یکی از گزینه های نوید بخش در این راستا، استفاده از رویکرد درمان های ترکیبی از طریق انتقال با نانوحامل ها است. سلولز، یک ماده پلیمر طبیعی است، دارای خصوصیاتی است از جمله سازگاری زست، زیست تخریب پذیری و دسترسی آسان به آن، در سال های اخیر در زمینه دارورسانی توجه زیادی را به خود جلب کرده است. علاوه بر این مطالعات زیادی گزارش داده اند که اتوفاژی به عنوان فرایند سلولی در مراحل پیشرفته HCC باعث مقاومت به درمان می شود. دو عامل درمانی مبتنی بر ژن و دارو به منظور درمان ترکیبی و تنظیم کننده فرایند اتوفاژی HCC در این مطالعه انتخاب شدند. miR-34a به عنوان مهار کننده تومور عمل می کند ، دیگر عامل درمانی 3MA به عنوان متابولیت کوچک ضد سرطان در حوزه تحقیقات توجه زیادی به خود جلب کرده است. هدف از این مطالعه، سنتز نانوذرات بر پایه مشتقات میکروکریستالین سلولز است که توانایی بارگذاری همزمان پلی پلکس حاوی miR-34a و 3MA را دارد و به طور همزمان با رویکرد درمان ترکیبی بر روی سلول‌های سرطانی در شرایط آزمایشگاهی (In vitro) تأثیر می‌گذارد. روش کار: میکروکریستالین سلولزی اکسید شد و سلولز دی آلدئید سنتز شد. سلولز دی آلدئید سنتز شده در ترکیب با اولئیل آمین یک نانوذره مبتنی بر سلولز دوگانه دوست دارای گروه های عاملی آلدئیدی و آمینی را ساخته است. پلیمر پلی ال لیزین از طریق برقراری پیوند الکترواستاتیک با miR-34a ، پلی پلکس تشکیل می دهد. نانوذرات سلولزی دو گانه دوست از طریق خود تجمعی miR-34a و 3MA را به صورت همزمان بارگذاری می کند. خواص فیزیکوشیمیایی این نانوذره بارگذاری شده با عوامل درمانی ارزیابی شد. علاوه بر این تست های سلولی MTT ،جذب سلولی، آپوپتوز ، Cell cycle ، وسترن بلات و PCR time Real در جهت بررسی تاثیراین نانوذره حامل دارو و microRNA بر رده سلولی HepG2 انجام شد. یافته ها: در مطالعه حاضر، یک نانوحامل دی‌آلدئید سلولز اصلاح‌شده (MDAC) که به pH لیزوزومی پاسخ می‌دهد برای بارگذاری همزمان پلی‌پلکس‌های hsa-miR-34a و 3MA و ارزیابی اثر ضد توموری آن در برابر سلول‌های HCC طراحی شد. پلی پلکس های حاوی hsa-miR-34a و پلی L لیزین (PLL) با نسبت N/P بهینه 1:20 پتانسیل زتا 9.28+ را نشان دادند. این پلی کاتیون ها به طور قابل توجهی بار سطحی MA MDAC3 را برای انتقال بهینه غشای سلولی تعدیل کردند و به طور چشم گیری پایداری آن ها را افزایش دادند. نانوذرات PLL-miR34a/3MA MDAC بازده بارگذاری حدود 99.7 درصد برای miR-34a و 35 درصد برای 3MA داشتند. مطابق با وابستگی به pH، نانوذرات پلی‌پلکس PLL-miR34a/3MA MDAC در مهار بیان ژن‌های اتوفاژی (05/0p<)، از تشکیل واکوئل‌های اتوفاگوزومی جلوگیری می کنند و باعث کاهش میزان بقای سلولی، اثرات ضد مهاجرت (بیش از 100 درصد خراشیدگی) و انسداد خراش و (آپوپتوز زودرس + دیررس = 15/67 درصد) در سلول های HepG2 بسیار موثر عمل کردند. نتیجه: این اولین مطالعه ای است که 3MA و miR-34a بر روی نانوذرات سلولزی دو گانه دوست به صورت همزمان بارگذاری شده است. نانوحامل مبتنی بر مشتقات سلولزی، تاثیر ضد سرطانی عوامل درمانی بارگذاری شده نسبت به حالت آزاد افزایش داد. نانوحامل مبتنی بر سلولز ما ممکن است پتانسیل افزایش اثربخشی درمانی درمان‌های ترکیبی را برای ترجمه بالینی آینده در HCC نشان دهد. کلمات کلیدی: هپاتوسلولار کارسینوما، نانوحامل مبتنی بر سلولز، 3MA، miR-34a، اتوفاژی، آپوپتوز
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    توسعه سیستم های یادگیری نیمه نظارتی برای تخمین زاویه استابولار از روی تصاویر رادیوگرافی، با هدف کاهش نیاز به اخذ تصاویر سی تی
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز. دانشکده علوم نوین پزشکی, 1403) خاکستری, نسترن; مهندسی پزشکی; جدیری, عطالله
    مقدمه: تخمین دقیق زاویه استابولوم نقش مهمی در تشخیص و مدیریت بیماری‌های مفصل ران دارد. روش‌های سنتی مانند رادیوگرافی و سی‌تی‌اسکن دارای محدودیت‌هایی از جمله وابستگی به مشاهده‌گر، هزینه‌های بالا و تابش اشعه هستند. روش‌های مبتنی بر یادگیری عمیق راهکارهای امیدوارکننده‌ای ارائه می‌دهند، اما عملکرد آن‌ها به دلیل وجود نویز در برچسب‌ها و کمبود داده‌های برچسب گذاری ‌شده، که چالش‌های رایجی در تصویربرداری پزشکی هستند، محدود می‌شود. روش‌ها: در این مطالعه، یک چارچوب یادگیری عمیق جدید برای تخمین زاویه استابولوم از تصاویر رادیوگرافی ارائه شده است که به مسئله نویز در برچسب‌ها و کمبود داده می‌پردازد. یک مجموعه‌داده شامل ۸۷۰ تصویر رادیوگرافی جمع‌آوری و پیش‌پردازش شد و دسته‌بندی اولیه داده‌ها با حذف نقاط پرت و خوشه‌بندی مدل ترکیبی گوسی (GMM) انجام گرفت. برای شناسایی داده‌های دارای نویز، چهار روش متمایز به‌کار گرفته شد: (۱) تطابق بین مدل‌ها، (۲) فیلترگذاری بر اساس اعتماد، (۳) سازگاری افزایشی، و (۴) پالایش بر اساس خطای رگرسیونی. در ادامه، از یک روش یادگیری نیمه‌نظارت‌شده استفاده شد که داده‌های دارای نویز را به‌عنوان داده‌های بدون برچسب در نظر گرفته و با تکنیک‌های شبه‌برچسب‌گذاری از آن‌ها بهره گرفت. نتایج: ترکیب چندین روش شناسایی نویز منجر به پالایش دقیق‌تر مجموعه‌داده و بهبود عملکرد مدل در هر دو وظیفه طبقه‌بندی و رگرسیون شد. در وظیفه طبقه‌بندی دودویی که زاویه استابولوم را به دو دسته کم و زیاد تقسیم‌بندی می‌کرد، دقت مدل از ۷۲٪ در مجموعه‌داده اولیه به ۹۸٪ پس از پالایش تکرارشونده و شبه‌برچسب‌گذاری افزایش یافت. در رگرسیون، میانگین قدرمطلق خطا (MAE) از ۴.۲۸° به ۲.۱۳° کاهش یافت و ضریب تعیین (R²) از ۰.۱۸ به ۰.۷۷ افزایش پیدا کرد که نشان‌دهنده بهبود قابلیت اطمینان پیش‌بینی است. نتیجه‌گیری: این مطالعه با بهره‌گیری از یادگیری عمیق و رویکردهای پیشرفته پالایش داده، تخمین زاویه استابولوم را بهبود داده و با کاهش نویز در برچسب‌ها و کمبود داده، دقت مدل را برای کاربردهای تشخیصی مبتنی بر هوش مصنوعی افزایش داده است. کلیدواژه‌ها: نویز در برچسب‌ها، زاویه استابولوم، یادگیری عمیق، یادگیری نیمه‌نظارت‌شده
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    Study of anticancer effects of 3-methyladenine metabolite and curcumin loaded on histidine-functionalized cellulose carrier on HepG2 cancer cell line
    (Tabriz University of Medical Sciences Faculty of Advanced Medical Sciences, 2024) Sharifi, Sheyda; Alidoust, Leyla; Vaghefi Moghadam, Sevil; Medical Biotechnology; Alizadeh, Effat; Keshavarz, Parvaneh
    Introduction: Liver cancer is one of the deadliest cancers in the world today and it includes two types: primary and secondary. Primary cancer starts in liver tissue, while secondary cancer spreads to the liver from another organ. Hepatocellular carcinoma (HCC) is the most common type of primary liver cancer and currently the most common cause of death in people with cirrhosis due to hepatitis B or C. The current treatments for this disease are surgery and chemotherapy, but these treatment methods have many side effects and reduce the survival rate. Therefore, scientists are looking for alternative treatments with the least side effects and the most effectiveness. The use of nanocarriers is a suitable option for these purposes. Cellulose is a natural polymer material that can be used in drug delivery purposes due to its many advantages, including biocompatibility, biodegradability and wide availability. The aim of this study is the synthesis of oxidized cellulose functionalized with L-histidine amino acid containing CUR and the effect of this nanocarrier containing drug along with 3-methyladenine metabolite on liver cancer cells in vitro. Methods: First, dialdehyde cellulose functionalized with L-histidine amino acid containing CUR (CUR/DAC-His) was synthesized and 3-methyladenine was added to them. Then, their physicochemical properties were determined and MTT, DAPI, apoptosis, cell cycle, western blot and real time PCR tests were performed to evaluate the effect on HepG2 cell line. Results: CUR/DAC-His showed a mean particle size of 218.3 nm with a zeta potential of about -8.34 mv and rod-like morphology. Also, the loading percentage of CUR was 95% and the percentage of CUR release was 66.59% with a sustainable and controllable release. The greater effect of 3-MA+CUR/DAC-His and then CUR/DAC-His than the free and combined state of drugs (3-MA-CUR) on the cell survival, cell apoptosis, autophagy and Bcl2 and Caspase3 expression were detected. In conclusion, cellulose nanocarrier functionalized with L-histidine increases the anticancer effect of CUR compared to its free state, and the addition of 3-MA enhances the lethal effect of the nanocarrier containing CUR. Keywords: Hepatocellular carcinoma, Cellulose nanocarrier, HepG2, 3-MA, CUR
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    مطالعه اثرات ضدسرطانی متابولیت 3-متیل آدنین و کورکومین بارگذاری شده در حامل سلولزی عامل دارشده با اسید آمینه هیستیدین بر رده سلولی HepG2 سرطان کبد
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز. دانشکده علوم نوین پزشکی, 1402) شریفی, شیدا; بیوتکنولوژی پزشکی; علیزاده, عفت; کشاوز, پروانه; واقفی مقدم, سویل; علیدوست, لیلا
    مقدمه و اهداف: سرطان کبد يکی از کشنده ترين سرطان های حال حاضر در جهان است. که شامل دو نوع اولیه و ثانویه است. اگر سرطان اولیه باشد از خود بافت کبد شروع می‌شود درحالی‌که سرطان ثانویه از اندام دیگری به کبد سرایت کرده است. هپاتوسلولار کارسینوما (HCC) شایع‌ترین نوع سرطان کبد اولیه در بزرگسالان و در حال حاضر شایع‌ترین علت مرگ، در افراد مبتلا به سیروز ناشی از هپاتیت B یا C است. درمان هايی که در حال حاضر برای اين بیماری وجود دارد جراحی و شیمی در مانی است ، ولی اين روش های درمان عوارض جانبی زيادی دارند و نرخ بقا را کاهش می دهند . از اين رو دانشمندان به دنبال درمان های جايگزين با کمترين عوارض و بیشترين تاثیرگذاری هستند .استفاده از نانوحامل ها گزينه ی مناسبی برای اين اهداف است. سلولز یک ماده پلیمری طبیعی است که به دلیل مزایای فراوانش از جمله زیست سازگاری، زیست تخرب پذیری و دردسترس بودن گسترده میتواند در اهداف دارورسانی مورد استفاده قرار بگیرد . هدف از این مطالعه، سنتز سلولز اکسید شده عامل دار شده با اسید آمینه ی هیستیدین حاوی CUR و تاثیر این نانوحامل حاوی دارو به همراه متابولیت 3-متیل آدنین بر سلولهای سرطان کبد در شرایط In Vitro است. روش کار: ابتدا دی آلدئید سلولز عامل دار شده با اسیدآمینه ی هیستیدین حاوی CUR سنتز شدند و 3-متیل آدنین به صورت آزاد به آنها اضافه گردید. سپس خواص فیزیکوشیمیایی آنها بررسی شد و تست های سلولی MTT ، DAPI ، آپوپتوز ، Cell cycle، وسترن بلات و Real time PCR در جهت بررسی تاثیر بر رده سلولی HepG2 انجام شد. یافته ها: دی آلدئید سلولز عامل دار شده با ال-هیستیدین حاوی دارو، میانگین اندازه ذرات 218.3 نانومتر با پتانسیل زتا در حدود -8.34 میلی ولت و مورفولوژی میله مانند را نشان داد. همچنین درصد لود CUR بر روی نانوحامل %95 و درصد رهایش Cur از نانوحامل66.59% بود. نتایج تست های سلولی، تاثیر بیشتر مهارکننده 3-متیل آدنین به همراه نانوحامل حاوی CUR و پس از آن نانوحامل حاوی CUR را نسبت به حالت آزاد و ترکیبی داروها (CUR-3MA) بر میزان بقای سلولی، آپوپتوز سلولی، اتوفاژی و بیان ژن های Bcl2 و Caspase3 نشان میدهد. نتیجه: این اولین مطالعه ای است که داروی CUR بر روی سلولز اکسیده شده عامل دار شده با ال-هیستیدین بارگذاری شده است و مهار کننده 3-متیل آدنین هم به محیط کشت دارای نانوحامل حاوی دارو اضافه گردیده است. نانوحامل سلولزی عامل دار شده با ال-هیستیدین، تاثیر ضد سرطانی کورکومین را نسبت به حالت آزادش افزایش میدهد و همچنین اضافه شدن 3-متیل آدنین، اثر کشندگی نانوحامل حاوی کورکومین را تقویت میکند. کلمات کلیدی:
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    Bioinformatic modeling, cloning and expression of AntiVEGF disulfid –rich peptide
    (Faculty of Advanced Medical Sciences, 2023) Ghasemali, Samaneh; Negahdari, Babak; Rahmati Yamchi, Mohammad; Medical Biotechnology; Farajnia, Safar; Barzegar, Abolfazl
    ntroduction: A variety of key human physiological processes rely on angiogenesis. Furthermore, this process significantly contributes to tumor progression, invasion and metastasis. As the strongest inducer of angiogenesis, VEGF and its receptor are targets of therapeutic research for blocking pathological angiogenesis. Preventing the interaction between VEGF and VEGFR2 by a peptide is a promising strategy for the development of novel anti-cancer therapeutics. This study was conducted with the aim of designing and evaluating the anti-VEGF peptides using bioinformatics and laboratory methods. Materials and Methods: The effective amino acid sequences in the interaction of VEGF-A and VEGFR-2 were investigated using Chimera, SPDBV and PyMOL software. The VEGF binding sites on the receptor were determined and used as the basis for peptide design. The binding affinity of the resulting peptides was analyzed by Hex 8.0.0 and ClusPro software. Then, GROMACS v5.0.6 has been used for Molecular Dynamics (MD) simulation and assessing the stability of target-ligand complexes. The gene coding for the selected peptide was cloned and expressed in E. coli BL21. The bacterial cells were cultured and the expressed recombinant peptide was purified using Ni-NTA chromatography. The reactivity of the peptide with VEGF was confirmed using western blotting and ELISA assays. Finally, the inhibition potency of the peptide on human umbilical vein endothelial cells was assessed using the MTT assay. Results: Among the three peptides (PepA, SFTI-1- PepA-L1 and Pep1) derived from VEGFR2, the Pep1 with the best ELISA result and the highest reactivity with VEGF was selected for further in vitro analysis. Western blot analysis confirmed the specific reactivity of the selected peptide with VEGF. The MTT assay revealed
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    طراحی، مدلسازی بیوانفورماتیکی، کلونینگ و بیان پپتیدهای غنی از دیسولفید مهارکننده VEGF
    (دانشگاه علوم پزشکی تبریز. دانشکده علوم نوین پزشکی, 1402) قاسمعلی, سمانه; رحمتی یامچی, محمد; نگاهداری, بابک; بیوتکنولوژی پزشکی; فرج نیا, صفر; برزگر, ابوالفضل
    مقدمه: انواع فرآیندهای فیزیولوژیکی کلیدی انسان بر رگزایی متکی هستند. علاوه بر این، این فرآیند بهطور قابلتوجهی به پیشرفت، تهاجم و متاستاز تومور کمک میکند. بهعنوان قویترین محرک رگزایی، VEGFو گیرنده آن اهداف تحقیقات درمانی برای مسدود کردن رگزایی پاتولوژیک هستند. جلوگیری از تعامل بین VEGFو VEGFR2توسط پپتید، یک استراتژی امیدوارکننده برای توسعه داروهای ضد سرطان جدید است. این مطالعه با هدف طراحی و ارزیابی پپتیدهای ضد VEGFبا استفاده از روشهای بیوانفورماتیکی و آزمایشگاهی انجام شد. مواد و روشها: توالیهای آمینواسیدی مؤثر در برهمکنش VEGF-Aو VEGFR2با استفاده از نرمافزارهای SPDBV ،Chimeraو PyMOLمورد بررسی قرار گرفتند. مکانهای اتصال VEGFروی گیرنده تعیین و به عنوان پایهای برای طراحی پپتید استفاده شد. میل اتصال پپتیدهای حاصل به VEGFتوسط نرمافزار Hex 8.0.0و ClusProمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت؛ سپس، GROMACS v5.0.6برای شبیهسازی دینامیک مولکولی و ارزیابی پایداری کمپلکسهای لیگاند هدف استفاده شد. ژن کد کننده پپتید انتخابی کلون و در E. coli BL21 بیان شد. سلول های باکتریایی کشت داده و پپتید نوترکیب بیان شده با استفاده از کروماتوگرافی Ni-NTAخالص سازی شد. واکنش پپتید با VEGFبا استفاده از روش وسترن بلات و ELISA مورد تایید قرار گرفت. در نهایت، قدرت مهار پپتید بر روی سلولهای اندوتلیال داخل رگهای بند ناف انسانی با استفاده از روش MTTمورد ارزیابی قرار گرفت.2 یافتهها: از بین سه پپتید ( SFTI-1- PepA-L1 ،PepAو )Pep1مشتق شده از ،VEGFR2 Pep1با بهترین نتیجه ELISAو بالاترین واکنشپذیری با VEGFبرای تجزیه و تحلیل بیشتر در شرایط آزمایشگاهی انتخاب شد. تجزیه و تحلیل وسترن بلات واکنش خاص پپتید انتخاب شده با VEGFرا تائید کرد. سنجش MTTاثر بازدارندگی رشد پپتید را بر سلولهای اندوتلیال داخل رگهای بند ناف انسانی با مقدار IC50 363.5میکرومولار نشان داد. نتیجهگیری: پپتید انتخاب شده فعالیت ضد سرطانی امیدوارکنندهای را نشان داد که میتواند کاندیدای ارزشمندی برای ارزیابی بیشتر باشد.
  • Thumbnail Image
    Item type: Item ,
    Classification of steady state visual evoked potential in EEG source space with application in brain-computer interfaces.
    (Tabriz University of Medical Sciences Faculty of Advanced Medical Sciences, 2024) Besharat, Amin; Ghadiri, Tahereh; biomedical ENgincering; Samadzadehaghdam, Nasser
    : Brain computer interface any type of communication between the brain and an electronic system such as a computer that begins after brainwaves are recorded on them and usually results in a feedback path to the individual. This type of communication has different types and may be invasive or non-invasive. In this study, we have used a non-invasive communication that works using EEG brain signals. To implement a BCI system, there are various methods. One of these methods is the use of SSVEP, which works based on stable visual stimuli in the human brain. The BCI system based on the SSVEP has received more attention due to the use of a high information transfer rate, a small number of electrodes, and a short training time compared to other BCI systems. In this study, we use a method to train the combination of CCA and TRCA methods to improve the detection performance of stimulus frequencies in the channel and source space simultaneously. The obtained results show that the accurate detection and information transfer rate of the proposed method in SSVEP frequency detection is better than other methods. The obtained results show that the proposed method has improved the performance by 8% compared to the TRCA method in the time window of 0.4 seconds, which was the biggest difference in accuracy in this time window. Keywords: brain-computer interface (BCI); steady-state visual evoked potential (SSVEP); source reconstruction; canonical correlation analysis (CCA); Task related component analysis (TRCA)